http://www.britsos.gr/admin/uploads/lorca%20007.pdf
http://www.ppozidis.gr/Pio-Baroja6.6.pdf
Το Καφέ Χιχόν (Gran Cafe Gijόn) είναι ένα από τα πιο διάσημα φιλολογικά και καλλιτεχνικά στέκια της Μαδρίτης, γνωστό ως τόπος συνάντησης διανοουμένων. Βρίσκεται στο κέντρο της ισπανικής πρωτεύουσας, στην περίφημη "promenade" της Πασέο δε Ρεκολέτος (Paseo de Recoletos) αριθ. 31.
Το εσωτερικό του είναι εντυπωσιακό με τις σιδερένιες κολόνες, τα ασπρόμαυρα μαρμάρινα τραπέζια και πλακόστρωτα δάπεδά του.
Οι μεγάλες δόξες του "Καφέ Χιχόν" ξεκινούν από το τέλος του 19ου αιώνα και φθάνουν ως τις αρχές της δεκαετίας του 1930, μια περίοδος που είναι γνωστή ως "Μποέμικη Μαδριλένικη Περίοδος". Στο διάστημα αυτό, συγγραφείς και καλλιτέχνες που σύχναζαν εδώ διατηρούσαν ζωντανή την παράδοση του θεσμού της "τερτούλια" (tertulia), όπου άνθρωποι με κοινά ενδιαφέροντα συγκεντρώνονταν και συζητούσαν για πολιτική, τέχνη και λογοτεχνία ή και ταυρομαχίες.
Κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου Πολέμου (1936 - 1939), το " Καφέ Χιχόν" συνέχισε να λειτουργεί, ως τόπος συνάθροισης των υποστηρικτών του Φράνκο. Από το τέλος του Εμφύλιου Πολέμου και μέχρι σήμερα, το "Καφέ Χιχόν" απέκτησε και πάλι την παλιά δόξα του, ως εστία φιλολογικών και καλλιτεχνικών συναντήσεων της ισπανικής διανόησης.
Ο πιο τακτικός όμως θαμώνας στο "Καφέ Χιχόν" ήταν ο διάσημος Ισπανός δραματουργός Ραμόν ντελ Βάλιε-Ινκλάν (Ramόn del Valle-Inclάn, 1869 - 1936), ένα ολόσωμο άγαλμα του οποίου έχει τοποθετηθεί λίγο πιο πέρα από το "Καφέ Χιχόν" στην Πασέο δε Ρεκολέτος.
Άλλοι τακτικοί θαμώνες του "Καφέ Χιχόν" ήταν ο μυθιστοριογράφος Μπενίτο Πέρεθ Γκάλντος και ο Καμίλο Χοσέ Θέλα, όπως και ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, ο πιο διάσημος Ισπανός δραματουργός του 20ού αιώνα, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1936, λίγο μετά το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφύλιου Πολέμου.
Στα πιο πρόσφατα χρόνια, στο "Καφέ Χιχόν" σύχναζαν επίσης ο συγγραφέας του "θεάτρου του παράλογου" Φερνάντο Αραμπάλ και ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου Λουίς Μπουνιουέλ, καθώς και ο Σαλβαδόρ Νταλί και ο Έρνεστ Χεμινγουέι.
O Ραμόν Γκόμεθ ντε λα Σέρνα γεννήθηκε το 1888 στη Μαδρίτη και πέθανε το 1963 στο Μπουένος Άιρες. Συνέγραψε πάνω από 100 βιβλία: μυθιστορήματα, δοκίμια, βιογραφίες και θεατρικά. Όμως τον θυμόμαστε πρώτα απ’ όλα ως εφευρέτη του λογοτεχνικού είδους της γκρεγκερίας: μιας ευφάνταστης μείξης χιούμορ και μεταφοράς με την οποία ασχολήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, και όχι μόνο εκείνος. Δε θεωρούσε ότι αυτές οι σύντομες φράσεις αποτελούν αποφθέγματα, ωστόσο –κατά γενική ομολογία– ανήκουν στο χώρο της φιλοσοφίας.
Στα ελληνικά κυκλοφορεί ένα βιβλίο με γκρεγκερίες του ντε λα Σέρνα [Greguerías (επιλογή και μετάφραση: Βασίλης Λαλιώτης), Σμίλη, Αθήνα, 1995]. Εδώ έχω μια επιλογή από τις αγαπημένες μου γκρεγκερίες σε δική μου μετάφραση.
Το δοξάρι του βιολιού ράβει σαν βελόνα με κλωστή νότες και ψυχές, ψυχές και νότες.
Η κότα είναι η μόνη μαγείρισσα που ξέρει να φτιάξει με λίγο καλαμπόκι χωρίς αυγό, ένα αυγό χωρίς καλαμπόκι.
Τα χαϊκού είναι ποιητικά τηλεγραφήματα.
Οι φωτογραφικές μηχανές θα 'θελαν να 'ταν ακορντεόν, και τα ακορντεόν, φωτογραφικές μηχανές.
Οι λίμνες είναι οι νερολακκούβες που απέμειναν από τον Κατακλυσμό.
Τα παγκάκια είναι τα πενταγράμματα των αρχικών του Έρωτα.
Όταν ο μάγειρας κάνει πολύ αφρό στο χτύπημα, το μεγαλώνει ο σκούφος.
Η όπερα είναι η αλήθεια του ψέματος, και το σινεμά είναι το ψέμα της αλήθειας.
Υπάρχει μια στιγμή όπου ο αστρονόμος κάτω από το μεγάλο τηλεσκόπιο μετατρέπεται σε μικρόβιο του μικροσκοπίου της σελήνης, που πλησιάζει να τον παρατηρήσει.
Οι γλάροι γεννήθηκαν απ' τα μαντήλια που λένε αντίο στα λιμάνια.
Οι ζυγαριές δείχνουν δώδεκα ακριβώς.
Το πιο όμορφο στο γυαλί είναι όταν σπάει σε μορφή ιστού αράχνης.
Δεν πρέπει να καταφεύγουμε στην αυτοκτονία, γιατί αξίζει να ζούμε κι ας μην είναι παρά για να βλέπουμε να φτερουγίζουν οι μύγες.
Οι αναμνήσεις μαζεύουν όπως τα πουκάμισα.
Ο εγκέφαλος είναι ένα πακέτο με κουβαριασμένες ιδέες που κουβαλάμε στο κεφάλι.
Οι γυναίκες είναι δυο φορές Ιούδες όταν είναι προδότριες μεταξύ τους, γιατί δίνουν ένα φιλί σε κάθε μάγουλο στο θύμα .
Η μέρα που το ουράνιο τόξο ντυθεί πένθιμα θα είναι η μέρα της Κρίσης.
Το τηλέφωνο είναι το ξυπνητήρι των ξύπνιων.
Τα σύννεφα του απογεύματος καταφεύγουν στη δύση για να σφουγγίσουν το αίμα της και να πέσουν σαν χρησιμοποιημένα μπαμπάκια στον κουβά του άλλου ημισφαιρίου.
Ο πιανίστας ζεσταίνει τα πόδια του στα πετάλια.
Στο πιάνο με ουρά η μουσική υψώνει τη μαύρη και νυχτερινή φτερούγα της ως έκπτωτος άγγελος θέλοντας ν' ανέβει ξανά στον ουρανό.
Στο Γαλαξία συνωστίζεται η λαμπερή σκόνη που σήκωσαν στο δρόμο τους οι αστρικές άμαξες των μεγάλων μύθων.
Τα δάκρυα που χύνονται στους αποχαιρετισμούς πλοίων είναι πιο αλμυρά από τ' άλλα.
Η αιωνιότητα ζηλεύει το θνητό.
Ο αναγνώστης –όπως κι η γυναίκα– αγαπά περισσότερο αυτόν που την εξαπάτησε περισσότερο.
-Τα ψάρια κλαίνε;
-Τα ψάρια δε χρειάζεται να κλάψουν, γιατί η θάλασσα είναι μονάχα αλμυρό δάκρυ.
Η έρημος χτενίζεται με χτένι από άνεμο, η παραλία με χτένι από νερό.
Τα χελιδόνια βάζουν εισαγωγικά στον ουρανό.
Το τζάκι ήταν το εξομολογητήριο της καρδιάς των γυναικών, όμως τώρα, με τα καλοριφέρ, δεν εξομολογούνται ποτέ.
Συντάκτρια-μεταφράστρια: Βίκυ Ρούσκα
http://www.e-poema.eu/dokimio.php?id=54
BENITO PEREZ GALDOS
[[MIAU]]
ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΗΘΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ[ΕΠΙΣΗΣ]
Η ΟΠΟΙΑ ΣΑΤΙΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΥΚΕΩΝΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΑΠΛΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΤΥΠΟ ΣΑΝ ΑΝΤΙΗΡΩΑ
ΠΟΥ ΑΠΩΛΕΣΕ ΟΛΑ ΤΟΥ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ
Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟΥΣΕ ΣΕΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ-ΕΞ/ΑΙΤΙΑΣ
ΜΙΑΣ ΑΠΛΗΣ ΠΑΡΑΤΥΠΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΘΟΥΣ.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΜΕ ΣΥΝΩΔΕΙΑ ΣΧΟΛΙΩΝ=
[["Μερικές φορές, καθώς κοιμόταν στο μέσον αυτών των ατυχημάτων, αλλά εκείνη τη νύχτα, η εξύψωση του εγκεφάλου του να πρήζεται στο σκοτάδι των ανισοτήτων στον τομέα της γης."
DESCRIPCIONES: ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ:
Describir todo minuciosamente es una característica muy significativa del realismo y del naturalismo. Περιγράψτε λεπτομερώς όλα ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό του ρεαλισμού και νατουραλισμού.
“Desapareció por la escalera abajo aquel hombre feísimo, de semblante extraño, por tener los ojos tan poco separados que parecían juntarse y ser uno solo cuando fijamente miraban. "Εξαφανίστηκε κάτω ο άνθρωπος σκάλες άσχημο, παράξενη όψη, έχοντας τα μάτια τόσο στενά διαστήματα που έμοιαζε να έρθουν μαζί και να είναι ένα όταν παρακολουθούν με προσήλωση. La nariz le salía de la frente, y después bajaba chafada y recta, esparranclando sus dos ventanillas en el nacimiento del labio superior, dilatado, tirante, [...], el cogote recio, el cuerpo corto e inclinado hacia adelante”. Μύτη του ήταν έξω από το μέτωπο, και στη συνέχεια πουρέ κάτω και ευθεία esparranclando δύο παράθυρα στη γέννηση του άνω χείλους, διευρυμένη, σφιχτό, σκληρό [...], το λαιμό, κοντό σώμα και κλίνει προς τα εμπρός. "
“No tenía hijos, y se encariñaba con todos los chicos de la vecindad, singularmente de Luisito, merecedor de lástima y mimos por su dulzura humilde, y más que esto por las hambres que en su casa pasaba, al decir de ella”. "Δεν είχε παιδιά, και λάτρης της όλα τα παιδιά στη γειτονιά, Λουιζίτο μοναδικά, αξίζει οίκτο και ταπεινή μίμους γλυκύτητα, και πάνω από αυτό για την πείνα από το να πας στο σπίτι, λέγοντας ότι".
“En la alcoba de Milagros había un tocador del tiempo de vivan las caenas, una cómoda jubilada con los cuatro quintos de su cajonería, varios baúles y las dos camas. "Στην κρεβατοκάμαρα είχε ένα κομμό Milagros φορά από την πτώση ζουν μια άνετη συνταξιούχος με τα τέσσερα πέμπτα των συρταριών του, περισσότερους κορμούς και τα δύο κρεβάτια. En toda la casa, a excepción de la sala, que estaba puesta con relativa elegancia, se revelaba la escasez, el abandono y esa ruina lenta que resulta de no reparar lo que el tiempo desluce y estraga”. Σε όλο το σπίτι, εκτός από το δωμάτιο, το οποίο είχε καθοριστεί με σχετική κομψότητα, αποκάλυψε ελλείψεις, η παραμέληση και την αργή καταστροφή που απορρέει όχι από την επισκευή αυτό μειώνει το χρόνο και τον όλεθρο. "
“Las suntuosas cortinas, de color de amaranto, de seda riquísima, de esa seda que no se ve en ninguna parte. "Το πολυτελές κουρτίνες, αμάραντος χρώμα, πλούσια μετάξι, μετάξι που δεν είναι πουθενά. Todas las señoras que iban de visita habían de coger y palpar la incomparable tela, y frotarla entre los dedos para apreciar la clase”. Όλες οι κυρίες που πήγε να επισκεφτεί θα κατέχουν και να νιώσετε το μοναδικό πανί, και τρίψτε το ανάμεσα στα δάχτυλά σας για να δείτε την κατηγορία. "
“Vestía chaquetón degenerado, descendiente de un gabán de hombre, y un mandil largo de arpillera, prenda de cocina en todas partes”. "Φορούσε παλτό εκφυλιστεί απόγονος του παλτού ενός άνδρα και μια μακριά ποδιά λινάτσα, το μαγείρεμα ρούχα παντού."
Todas estas descripciones son muy detalladas y minuciosas, utilizando la mayoría de las veces comparaciones. Όλες αυτές οι περιγραφές είναι πολύ λεπτομερείς και εις βάθος, χρησιμοποιώντας περισσότερες από τις συγκρίσεις χρόνου. También se describen gestos y defectos de los personajes, todo ello para hacer de la novela algo todavía más realista. Επίσης, περιγράφει τις δράσεις και τα ελαττώματα του χαρακτήρα, όλους να κάνουν το μυθιστόρημα κάτι ακόμα πιο ρεαλιστική.
DIÁLOGOS: ΔΙΑΛΟΓΟΙ:
Los principales diálogos de la novela se dan entre: Abelarda y Víctor; Ramón y Pantoja; Ramón y Pura; Ramón y Víctor; Luisito y Dios. Ο κύριος διάλογο του μυθιστορήματος λαμβάνουν χώρα μεταξύ: Abelarda και Victor Pantoja, και Ramon, Ramon και Pura, Ραμόν και ο Βίκτωρ Λουιζίτο και τον Θεό.
“- […] Con tantos remilgos, con tantos miramientos como tu tienes, con eso de llamarles a todos dignísimos […] lo único que consigues es que te tengan por un cualquiera. "- [...] Με όλη τη φασαρία, με τόσες πολλές διατρήσεις που έχετε, με ότι πιο άξια καλώντας τους όλους [...] όλα τα παίρνω είναι ότι πρέπει για κανέναν. Pues sí […], tu deberías ser ya director, como esa luz, y no lo eres por mandria, por apocado, porque no sirves para nada. Ναι [...], θα πρέπει να είναι και σκηνοθέτης, όπως το φως, και δεν είστε από το άνευ αξίας, για άτολμη, επειδή είναι καλό για το τίποτα. […] Eres inofensivo, no muerdes, ni siquiera ladras, y todos se ríen de ti […]. [...] Θα είναι αθώοι, δεν δαγκώνουν ή ακόμη και το φλοιό, και όλοι γελούν σε σας [...].
- Déjame en paz - murmuró Villaamil desalentado, sentándose en una silla y derrengándola.” - Αφήστε με ήσυχο - Villaamil αποθαρρύνονται μουρμούρισε, κάθεται σε μια καρέκλα και ανάπηρος ".
VARIEDAD DE REGISTROS: ΠΟΙΚΙΛΙΑ RECORDS:
Una característica del estilo de Galdós es su facilidad para imitar todas las variedades del habla: la de los niños, la coloquial, la vulgar, la grandilocuente que utiliza Víctor... Ένα χαρακτηριστικό του ύφους του Galdós είναι η ευκολία του να μιμηθεί όλα τα είδη του λόγου: τα παιδιά, η καθομιλουμένης, το χυδαίο, στομφώδης Victor τη χρήση ...
Cada personaje habla de una manera: Κάθε χαρακτήρας μιλάει με έναν τρόπο: Víctor confía en sí mismo y en el poder de su palabra; toma la iniciativa en La comunicación y reclama la atención y respuesta de sus interlocutores, actuando sobre ellos. Victor είναι σίγουροι για τον εαυτό του και στη δύναμη του λόγου του, παίρνει την πρωτοβουλία για την επικοινωνία και απαιτεί την προσοχή και ανταπόκριση από τους εταίρους τους, που ενεργούν πάνω τους. En esto coincide con Pura, los dos presentan el grado mayor de agresividad verbal , aunque su lenguaje es muy diferenciado: Σε αυτή συμπίπτει με Pura, τόσο στο παρόν όσο το μεγαλύτερο βαθμό της λεκτικής επίθεσης, αν και η γλώσσα τους είναι πολύ διαφοροποιημένο:
“[...] Corro desolado hacia un fin, al cual no llegaría si no fuera solo. "[...] Τρέχω έρημη στο τέλος της, η οποία όχι μόνο θα είναι όχι. Acompañado me quedaré a la mitad del camino. Accompanied'll διαμονή στη μέση του δρόμου. Adelante, adelante siempre [...]. Στις, για πάντα [...]. ¿Qué impulso me arrastra? Αυτό που με το αυτοκίνητο; La fatalidad, fuerza superior a mis deseos. Το μοιραίο περιστατικό, δύναμη μεγαλύτερη από την επιθυμία μου. Vale más estrellarse que retroceder. Είναι καλύτερα να πάει πίσω συντρίβεται. No puedo volver atrás ni llevarte conmigo. Δεν μπορώ να πάω πίσω και να σας πάρει μαζί μου. Temo envilecerte”. (Víctor) Envilecerte φόβο. "(Victor)
“[...] Las credenciales, señor mío, son para los que se las ganan enseñando los colmillos. Διαπιστευτήρια "[...], κύριε, είναι για εκείνους που κερδίζουν τη διδασκαλία της κυνόδοντες. Eres inofensivo, no muerdes, ni siquiera ladras, y todos se ríen de ti”. (Pura) Είναι αβλαβή, δεν δαγκώνουν ή ακόμη και το φλοιό, και ο καθένας γελά σε σας. "(Καθαρό)
Ramón (cuando aún está cuerdo), Abelarda y Luisito están en el extremo opuesto, no tienen fe en sí mismos, son los personajes más frágiles. Ramon (ακόμα λογικό), και Λουιζίτο Abelarda βρίσκονται στο αντίθετο άκρο, δεν έχουν πίστη στον εαυτό τους, είναι τα πιο εύθραυστα. No suelen hablar por propia iniciativa, sino por requerimientos de otros. Όχι συχνά μιλούν με δική του πρωτοβουλία, αλλά και άλλες απαιτήσεις. A estos personajes son a los que Galdós proporciona grandes monólogos. Αυτοί οι χαρακτήρες είναι αυτοί Galdos παρέχει μεγάλη μονολόγους.
Para el resto de personajes (los secundarios) Galdós recurre a la caracterización convencional, como por ejemplo en Silvestre Murillo, al que le da un lenguaje imitando a los adultos: Για τους άλλους χαρακτήρες (τα δευτεροβάθμια) Galdós χρησιμοποιεί τις συμβατικές χαρακτηρισμός, για παράδειγμα σε άγρια Murillo, ο οποίος δίνει μια γλώσσα από μιμείται τους ενήλικες:
“Como tú eres así tan poquita cosa, es a saber , que no achuchas cuando te dicen algo, vele ahí por qué no te guarda el rispeto”. "Δεδομένου ότι είστε ένα τέτοιο μικρό πράγμα καλά, δηλαδή, ότι όταν λέτε κάτι Κουτούπωσε, για την εξασφάλιση εκεί γιατί δεν μπορείτε να αποθηκεύσετε τις rispeto".
También lo hace con Mendizábal, quien sólo sabe reproducir lo que lee en los periódicos; con Paca, que en la mayoría de sus apariciones habla de lo que quiere a Luisito; con Pantoja, siempre correcto... Έτσι κάνει με Mendizabal, που το μόνο που ξέρει πώς να παίξει αυτό που διαβάζετε στις εφημερίδες, με Paca, στις περισσότερες από τις εμφανίσεις του, μιλώντας για το τι θέλετε να Λουιζίτο, με Pantoja, πάντα δίκιο ...
A través de la creación de los distintos registros, de las distintas formas de hablar de los personajes, Galdós consigue mostrárnoslos mejor, hacerlos más verosímiles. Μέσω της δημιουργίας διαφορετικών μητρώων των διαφόρων μορφών του λόγου των χαρακτήρων, Galdós μας δείχνουν γίνουν καλύτερα, να γίνουν πιο πιστευτή.
RITMO DE LA NARRACIÓN: Ρυθμό της αφήγησης:
El ritmo de la narración en Miau es, por lo general, lento, ya que por ejemplo, en los catorce primeros capítulos sólo transcurren cuatro días. Ο ρυθμός της αφήγησης σε Miau είναι συνήθως αργή, όπως για παράδειγμα τις πρώτες δεκατέσσερις κεφάλαια διαρκεί μόνο τέσσερις ημέρες. Esto se debe a la minuciosidad de las descripciones ya que apenas sucede nada. Αυτό οφείλεται στην πληρότητα των περιγραφών και ό, τι ακριβώς συμβαίνει.
A partir del capítulo quince la narración se acelera un poco, ya que pasan bastantes días, y suceden los hechos más importantes (Abelarda se enamora de Víctor, Ramón visita frecuentemente el Ministerio, Abelarda ataca a Luisito...). Από το δέκατο πέμπτο κεφάλαιο της αφήγησης είναι λίγο πιο γρήγορα, επειδή περνούν πολλές ημέρες, και τα πιο σημαντικά γεγονότα συμβαίνουν (Abelarda ερωτεύεται Victor, Ραμόν επισκέπτονται συχνά το Υπουργείο, Λουιζίτο επιθέσεις Abelarda ...).
Los cuatro últimos capítulos vuelven tener un ritmo muy lento, porque corresponden a un solo día: el del suicidio de Villaamil. Τα τελευταία τέσσερα κεφάλαια έχουν γίνει πολύ αργή, επειδή αντιστοιχούν σε μία ημέρα: την αυτοκτονία του Villamil. Se describen muchos pensamientos del protagonista, el paisaje... Περιγράφει πολλές σκέψεις του πρωταγωνιστή, το τοπίο ...
Por lo tanto, el ritmo de la narración es algo desigual, hay un desequilibrio en su construcción, aunque presidido por un paralelismo (ritmo lento - ritmo fluido - ritmo lento). Ως εκ τούτου, ο ρυθμός της αφήγησης είναι κάπως άνιση, υπάρχει μια ανισορροπία στην κατασκευή του έργου, αλλά υπό την προεδρία από ένα παράλληλο (αργή - ρέει ρυθμό - αργή).
EL MONÓLOGO INTERIOR: Εσωτερικών μονόλογος:
Otro recurso muy utilizado en Miau por Galdós es el monólogo interior, que sirve para hacernos conocer mejor a los personajes, ya que son sus propios pensamientos, no los cuenta el narrador. Μια άλλη ευρέως χρησιμοποιούμενη πηγή από Miau εσωτερικό μονόλογο Galdós, το οποίο χρησιμεύει για να μας κάνει να κατανοήσουμε καλύτερα τους χαρακτήρες επειδή είναι δικές σας σκέψεις και όχι ο αφηγητής. Los principales monólogos en la novela son de Ramón, Abelarda y Víctor, los personajes más complejos: Ο κύριος μονόλογοι στο μυθιστόρημα είναι του Ramon, Abelarda και Victor, το πιο πολύπλοκο:
“Sale ahora el chico de Cuevas, afanadillo y presuroso. "Πώληση είναι πλέον το αγόρι των Σπηλαίων, afanadillo, γρήγορα. ¿Adónde irá?... Πού θα πάει; ... Busca, hijo, busca, que ya te lo pagará doña Pura con una copita de moscatel... Κοιτάξτε, ο γιος, κοίτα, τι πληρώνετε ήδη Dona Pura με ένα ποτήρι μοσχάτο ... Pues la bobalicona de Milagros estará con el alma en un hilo, porque la infeliz me quiere... Καθώς η ανόητος στην Θαύματα θα είναι με την καρδιά στο στόμα του, γιατί θέλω δυστυχισμένος ... [...]”. [...]". (Ramón). (Ραμόν).
“¡Qué fea soy, Dios mío; qué poco valgo! "Τι είμαι άσχημος, Θεέ μου, πόσο λίγο αξίζει! Más que fea, sosa, insignificante; no tengo ni un solo gramo de sal. Περισσότεροι από άσχημο, θαμπό, ασήμαντη, δεν έχω ούτε ένα γραμμάριο αλάτι. ¡Si al menos tuviera talento! Εάν μόνο είχα ταλέντο! ; pero ni eso... Αλλά ακόμα και αυτό ... [...]. [...]. ¡Vaya que soy desabrida y sin gracia! Καλά είμαι ήπιος και μονότονο! Mi hermana Luisa valía más; aunque la verdad, tampoco era cosa del otro jueves. Louise αδελφή μου ήταν καλύτερη, αν και η αλήθεια δεν ήταν κάτι το άλλο την Πέμπτη. Mis ojos no expresan nada; cuanto más, expresan que estoy triste, pero sin decir por qué [...]”. Τα μάτια μου δεν εκφράζουν τίποτα, η πιο εκφράζουν ότι είμαι λυπημένος, αλλά χωρίς να πει γιατί [...]". (Abelarda). (Abelarda).
“Si me descuido, me espeta la declaración con toda desvergüenza. "Αν μου αμέλεια, βλέμμα του είναι αρκετά επαίσχυντη δήλωση. ¡Y cuidado que es antipática y levantadita de cascos la niña!... Και φροντίδα είναι δυσάρεστη και κράνη levantadita το κορίτσι! ... Y cursi hasta dejárselo de sobra, y sosita... Και μέχρι να τυρώδης για τα ανταλλακτικά, και sosita ... Todo se lo podría perdonar si fuera guapa... Τα πάντα είναι τόσο όμορφη θα μπορούσε να συγχωρεθεί αν ... ¡Ah, Ponce, qué ganga te ha caído!... Αχ, Ponce, τι μια συμφωνία που έπεσε! ... Es una plepa que no hay por donde cogerla para echarla a la basura”. Πρόκειται για ένα PLEP όπου δεν υπάρχει μια έτοιμη να το ρίξει μακριά. " (Víctor). (Victor).
Mediante estos monólogos conocemos más profundamente a Ramón, que durante toda la novela sólo había mostrado el exterior y algo de su carácter. Μέσα από αυτές τις μονολόγους εξερευνήσουν περισσότερα από Ramon, ο οποίος σε όλο το μυθιστόρημα ήταν μόνο δείξει στο εξωτερικό και ορισμένα από του χαρακτήρα. En los últimos capítulos se sabe que vivía abrumado por su situación. Τα τελευταία κεφάλαια είναι γνωστά για να ζήσουν συγκλονισμένοι από την κατάστασή του. En el monólogo de Abelarda descubrimos la imagen que tiene de ella misma: ella se desprecia. Σε μονόλογο της Abelarda βρείτε την εικόνα που έχει για τον εαυτό της: αυτή περιφρονεί. En el de Víctor conocemos sus verdaderos sentimientos hacia Abelarda y su personalidad. Ο Victor να αντιλαμβάνεται την πραγματική τα συναισθήματά της για Αβελάρδος και την προσωπικότητά της.
9- Análisis del espacio. 9 - Ανάλυση του χώρου. Ambientes sociales y personales. Κοινωνική και προσωπική περιβάλλοντα. Localizaciones exteriores e interiores. Εσωτερικές και εξωτερικές τοποθεσίες.
Miau transcurre en los siguientes lugares: Miau έχει ρυθμιστεί στις ακόλουθες θέσεις:
10- Tiempo interno de la narración. 10 - Εσωτερική χρόνο της αφήγησης. Organización temporal del relato. Χρονική οργάνωση της αφήγησης.
La novela transcurre en apenas dos meses, desde primeros de Febrero a primeros de Abril. Το μυθιστόρημα λαμβάνει χώρα σε μόλις δύο μήνες από τις αρχές Φεβρουαρίου έως τις αρχές Απριλίου. Se ven representados diferentes tiempos, y esto afecta a la estructura del relato. Οι διαφορετικές χρονικές στιγμές εκπροσωπούνται, και αυτό επηρεάζει τη δομή της ιστορίας. Primero se pueden diferenciar en la novela las distintas etapas por las que ha pasado la familia Villaamil: La primera, en la transcurre la novela, se describe cómo la situación de Ramón se va haciendo cada vez más insoportable hasta que decide suicidarse; La segunda sólo se conoce por referencias: entre 1877 y 1878 Ramón queda cesante por última vez; La tercera transcurre entre 1869 y 1877: Víctor llega a la familia, nace Luisito, muere Luisa y Ramón ya no volverá a ser el que era antes. Κατ 'αρχάς, το μυθιστόρημα μπορεί να διαφέρουν σε διάφορα στάδια μέσω των οποίων η οικογένεια έχει πάει Villamil: Η πρώτη λαμβάνει χώρα στο μυθιστόρημα, περιγράφει πώς η κατάσταση του Ramon γίνεται ολοένα και πιο αφόρητη μέχρι που αποφασίζει να αυτοκτονήσει, η δεύτερη μόνο Είναι γνωστό αναφορές: μεταξύ 1877 και 1878 Ramon γίνονται άνεργοι για τελευταία φορά η τρίτη φορά μεταξύ 1869 και 1877: Victor έρχεται στην οικογένεια, γεννημένος Λουιζίτο, Luisa και Ramon πεθαίνει δεν θα είναι πια αυτό που ήταν πριν. La cuarta etapa abarca desde 1854 a 1868: Villaamil queda cesante once meses, pero después recupera un puesto en provincias y lo pierde en la Revolución de Septiembre de 1868; La última etapa, recordada por Ramón con complacencia iría de 1841 a 1853, la familia vivía muy bien: tenía dinero y prestigio. Η τέταρτη φάση καλύπτει 1854-1868: Villaamil χάνεται έντεκα μήνες, αλλά στη συνέχεια ανακτά μια θέση σε επαρχίες και έχασε στην Επανάσταση του Σεπτεμβρίου 1868, το τελευταίο στάδιο, Ramon θυμόμαστε με ευχαρίστηση πάει 1841-1853, η οικογένεια έζησαν πολύ καλά: είχε χρήματα και κύρος.
También se puede ver la organización temporal por capítulos: del 1 al 6 transcurre la acción sin apenas interrupciones, pero en el capítulo 6 se hace un flashback para narrarnos el pasado de Milagros cuando aún podía haberse dedicado a la ópera. Μπορείτε επίσης να δείτε τη χρονική οργάνωση των κεφαλαίων 1 έως 6 της δράση λαμβάνει χώρα σχεδόν χωρίς διακοπή, αλλά το κεφάλαιο 6 είναι μια αναδρομή στο παρελθόν για να αφηγηθεί το παρελθόν σε θαύματα, όταν δεν θα μπορούσε πάντως να έχει αφιερωθεί στην όπερα. Desde el capítulo 7 hasta el 13 continúa la acción en el presente, hasta que en el capítulo 13 se hace otro flashback para recordar cómo era Luisa, cómo conoció a Víctor, cómo fue volviéndose loca hasta que muere. Από το κεφάλαιο 7 - 13 συνεχίζεται σε αυτή τη δράση, μέχρι Κεφάλαιο 13 είναι ένα άλλο αναδρομή στο παρελθόν για να θυμηθεί τι ήταν Luisa, πώς γνώρισε τον Βίκτορ, πώς ήταν τρελός μέχρι να πεθάνει. Después se cuenta con menos detalles el transcurso de la familia Villaamil hasta el momento actual, incluyendo los trabajos que desempeña Ramón. Στη συνέχεια, με λιγότερες λεπτομέρειες κατά τη διάρκεια της οικογένειας Villamil μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των έργων έπαιξε Ramon. Este capítulo es el que narra toda la historia de la familia para que entendamos mejor lo que está ocurriendo. Αυτό το κεφάλαιο είναι αυτό που λέει όλη την ιστορία της οικογένειας να κατανοήσουμε καλύτερα τι συμβαίνει. En el capítulo 14 la acción sigue parada, pues en él se nos describe a Quintina e Ildefonso, a qué se dedican, y las malas relaciones entre ambas familias, ya que las dos querían ocuparse de criar a Luisito. Στο κεφάλαιο 14 η δράση έχει σταματήσει, γιατί περιγράφει μας Quintina και Ildefonso, τι κάνουν, και κακές σχέσεις μεταξύ των δύο οικογενειών, καθώς και οι δύο ήθελαν να αυξήσουν Λουιζίτο συμφωνία. En el capítulo 15 se reanuda la acción, que se interrumpe de vez en cuando para regresar al pasado cada vez que Ramón le cuenta “sus historias” a todo el mundo. Κεφάλαιο 15 συνεχίζεται η δράση διακόπτεται από καιρού εις καιρόν για να επιστρέψετε στο παρελθόν όποτε Ramón λέει «ιστορίες» σε ολόκληρο τον κόσμο. La acción prosigue normalmente, aunque entre el capítulo 37 y el 38 parece que pasan unos días. Η δράση συνεχίζεται κανονικά, αλλά μεταξύ του κεφαλαίου 37 και 38 φαίνεται να περάσουν μερικές ημέρες. En el capítulo 42, cuando Ramón ya ha dejado a Luisito en casa de su tía Quintina, piensa en la vida que ha malgastado (otra regresión al pasado). Στο κεφάλαιο 42, όταν ο Ραμόν και Λουιζίτο έχει αφήσει το σπίτι της θείας του Quintina, πως η ζωή έχει χάσει (άλλο παλινδρόμησης με το παρελθόν). La última vez que se recuerda un momento pasado es en el capítulo 43, en el que Ramón piensa en el día en que le pidió al padre de Pura la mano de ésta, y se arrepiente. Η τελευταία φορά που θυμάμαι ένα παρελθόν στιγμή είναι στο κεφάλαιο 43, με τον οποίο Ramón σκέφτεται την ημέρα που ο ίδιος ζήτησε από τους γονείς από το χέρι του, και να μετανοήσουν.
11- Trasfondo histórico de la obra. 11 - Ιστορική αναδρομή του έργου. Relaciones extratextuales. Extratextual σχέσεις.
La novela sucede en el año 1878, en unos dos meses, Febrero y Marzo. Το μυθιστόρημα πηγαίνει για το έτος 1878, περίπου δύο μήνες, Φεβρουάριο και Μάρτιο. Se menciona que hace un mes se ha casado por primera vez el rey Alfonso XII con su prima María de las Mercedes, hija de los duques de Montpensier, y esto ocurrió en Enero de 1878. Σημειώνεται ότι πριν από ένα μήνα έχει παντρευτεί για πρώτη φορά ο βασιλιάς Alfonso XII στον ξάδελφό του, Maria de las Mercedes, κόρη του δούκα του Montpensier, και αυτό συνέβη τον Ιανουάριο του 1878. Es el comienzo de la Restauración: la nación comenzaba a recobrarse de las guerras Carlistas, el reinado de Amadeo de Saboya y la primera República. Είναι η αρχή της αποκατάστασης, το έθνος άρχισε να ανακάμψει από τις καταλόγου αυτοκινήτων πολέμους, τη βασιλεία του Amadeo της Σαβοΐας και της Πρώτης Δημοκρατίας.
Don Antonio Cánovas del Castillo (mencionado en la novela) había tomado las riendas del gobierno e impuesto la restauración de la monarquía, que había sido destituida por la revolución de Septiembre en la persona de Isabel II. Don Antonio Canovas del Castillo (που αναφέρονται στο μυθιστόρημα), είχε πάρει τα ηνία της κυβέρνησης και προέβλεπε την αποκατάσταση της μοναρχίας, που είχε καθαιρεθεί από την επανάσταση του Σεπτεμβρίου του στο πρόσωπο του Isabel II.
La monarquía restaurada y la anterior se diferencian en que el rey es ahora constitucional. Η μοναρχία αποκαταστάθηκε και η πρώην διαφέρουν στο ότι ο βασιλιάς είναι πλέον συνταγματικά. La Restauración fue un período histórico de gran estabilidad, en que los conservadores, dirigidos por Cánovas, se alternaron en el gobierno de la nación con los liberales, cuyo líder fue Mateo Sagasta. Η αποκατάσταση ήταν μια ιστορική περίοδο της μεγάλης σταθερότητας, οι Συντηρητικοί, με επικεφαλής τον Canovas, εναλλάσσονταν στην εθνική κυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους, του οποίου ηγέτης ήταν Ματέο Sagasta.
Las mudanzas de gobierno traían cambios en el funcionariado, los partidos beneficiaban a sus afiliados, y los ajustes de plantilla eran importantes. Οι αλλαγές της κυβέρνησης έφερε αλλαγές στον δημόσιο τομέα, τα μέρη που ωφελούνται τα μέλη και το προσωπικό του ήταν σημαντικές προσαρμογές. Ramón se ve afectado por uno de ellos, a dos meses de su jubilación, y según la legislación vigente sin esos dos meses no recibiría ninguna retribución. Ramon επηρεάζεται από ένα με δύο μήνες από τη συνταξιοδότησή του, και σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, χωρίς τις δύο μήνες θα λάβουν καμία αμοιβή.
Otro aspecto importante es que la acción transcurre en Madrid. Μια άλλη σημαντική πτυχή είναι ότι η δράση λαμβάνει χώρα στη Μαδρίτη. La ciudad de Madrid representada en la novela tiene algunas semejanzas con la actual, salvadas las excepciones normales; por ejemplo, la plaza de San Marcial, que antes era pequeña, pasaría a convertirse en la plaza de España, la Gran Vía aún no había sido abierta... Η πόλη της Μαδρίτης, που εκπροσωπούνται στο μυθιστόρημα έχει κάποιες ομοιότητες με την παρούσα, εκτός από τις κανονικές, όπως είναι η Plaza de San Marcial, πρώην μικρό, θα γίνει στο Plaza της Ισπανίας, η Gran Vía δεν είχε ακόμη ανοιχτή ...
Una de las características del Madrid decimonónico se deriva de la importancia que cobró como espacio público: a partir de 1868 España comienza a entender la vida pública con una visión democrática, se reconoce que la financiación del espacio público la efectuaba el ciudadano. Ένα από τα χαρακτηριστικά του δέκατου ένατου αιώνα Μαδρίτης προέρχεται από τη σημασία που διεκδικείται ως δημόσιου χώρου: από το 1868 η Ισπανία αρχίζει να καταλαβαίνει τη δημόσια ζωή με μια δημοκρατική άποψη, αναγνωρίζεται ότι η χρηματοδότηση του δημόσιου χώρου γίνεται από ένα πολίτη.
Un aspecto complementario al público, que adquirió en el siglo XIX una significativa posición, es el privado, el de la familia. Μια συμπληρωματική πτυχή του κοινού, τον δέκατο ένατο αιώνα απέκτησε σημαντική θέση, είναι η ιδιωτική, η οικογένεια. Las relaciones entre padres e hijos y entre hermanos se desarrollan como nunca antes, el trato familiar comienza a hacerse común, se acortan las distancias emocionales. Οι σχέσεις μεταξύ γονέων και παιδιών και μεταξύ αδερφών ανάπτυξη όσο ποτέ άλλοτε, η οικογενειακή ατμόσφαιρα αρχίζει να γίνεται είναι συντομευμένη κοινές συναισθηματικές αποστάσεις. Esta humanidad del ámbito privado se extendía a la calle. Αυτή η ανθρωπιά της ιδιωτικής ζωής επεκταθεί στο δρόμο. Los Villaamil, a pesar de que tienen deudas en las tiendas, que su economía doméstica es muy precaria, parecen a gusto en el lugar donde se encuentran. Η Villamil, παρά το γεγονός ότι τα χρέη στα καταστήματα, τα οποία εγχώρια οικονομία της είναι πολύ αδύναμη, φαίνεται άνετα στο χώρο όπου βρίσκονται. Por eso cuando Ramón va al Ministerio y se encuentra con sus antiguos compañeros espera un trato amable, aunque percibe el rechazo y sus burlas. Έτσι, όταν ο Ραμόν πηγαίνει προς το Υπουργείο και με τους πρώην συνεργάτες του περιμένουν ένα φιλικό, αν και θεωρείται απόρριψη και γελοιοποίηση.
12- Intencionalidad del autor. 12 - Πρόθεση του συγγραφέα. Punto de vista. POV.
La intención principal de Galdós al escribir Miau fue hacer una fuerte crítica a la política ya la administración de la época. Ο κύριος σκοπός της γραφής Miau Galdós ήταν να γίνει μια ισχυρή κριτική της πολιτικής και της διοίκησης κατά τη χρονική στιγμή.
A través de Ramón Villaamil, Galdós muestra una España atrasada, estancada, donde lo único que importa son los intereses individuales, la imagen exterior, los contactos... Μέσω Ramón Villamil, Ισπανία Galdós δείχνει ένα προς τα πίσω, στάσιμο, όπου το μόνο που έχει σημασία είναι το ατομικό συμφέρον, η εξωτερική εικόνα, επαφές ...
Las ideas progresistas de Villaamil y la súplica de un puesto de trabajo le muestran entre los que le rodean como un loco, aunque en nuestro tiempo no nos lo parecería. Villaamil προοδευτικές ιδέες και την έκκληση του δουλειά που δείχνει τον μεταξύ τους γύρω του σαν τρελός, αλλά στην εποχή μας δεν φαίνεται τόσο.
Galdós también hace una crítica de la sociedad del XIX, que carece de valores, y otra crítica sobre la religiosidad, ya que la familia Villaamil es muy poco religiosa, pero acuden con mucha devoción a la Iglesia cada vez que tienen problemas. Galdós επίσης την κριτική του δέκατου ένατου αιώνα της κοινωνίας των πολιτών, που δεν έχει αξίες, και μια κριτική της θρησκείας, αφού η οικογένεια είναι πολύ θρησκευτική Villaamil, αλλά έρχονται με μεγάλη αφοσίωση στην εκκλησία όταν έχουν προβλήματα.
Todas estas críticas las hace utilizando la ironía, no sólo para los personajes, los ambientes, el argumento... Όλες αυτές οι επικρίσεις που έγιναν με ειρωνεία, όχι μόνο για τους χαρακτήρες, ρυθμίσεις, οικόπεδο ... sino también para el título de la novela: Miau podría dar nombre a las felinas mujeres de la casa Villaamil oa las ideas renovadoras de Ramón, pero también podría dar nombre a la situación política en España, como una risa sarcástica. αλλά και για τον τίτλο του μυθιστορήματος: νιαούρισμα θα μπορούσε να δώσει ένα όνομα για τις γυναίκες του σπιτιού γάτα ή Villaamil Ramon καινοτόμες ιδέες, αλλά θα μπορούσε το όνομα και την πολιτική κατάσταση στην Ισπανία, ως ένα σαρκαστικό γέλιο.
Víctor es el contrapunto de Ramón, que al final triunfa en todo lo que se propone, y que no es nada honesto. Victor είναι η αντίστιξη με Ramon, ο οποίος τελικά καταφέρνει ό, τι προτείνει, και ότι δεν είναι ειλικρινής. Con Víctor Galdós creó un personaje muy verosímil, que el público podía reconocer como real: su forma de ser, su carácter, sus ideas, existían entre la sociedad. Victor Galdos δημιουργήσει ένα πολύ αξιόπιστο, ότι το κοινό θα μπορούσε να αναγνωρίζουν ως πραγματική: η φύση του, το χαρακτήρα του, τις ιδέες του, ήταν μεταξύ των πολιτών.
Esta visión pesimista de Galdós en relación con Miau y sus personajes es, en realidad, la visión propia del autor sobre el momento en el que vive. Αυτή η απαισιόδοξη άποψη του Galdós σε σχέση με Miau και οι χαρακτήρες του είναι, στην πραγματικότητα, τη δική του άποψη του συγγραφέα σχετικά με το πότε ζεις.
13- Conclusiones y valoración de la obra. 13 - Συμπεράσματα και αξιολόγηση του έργου.
CONCLUSIONES: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Miau no es una novela de tesis: hace unas críticas muy duras al Estado, a la Administración (a la política en general), a la religión, a la sociedad del XIX... Miau δεν είναι μια διατριβή μυθιστόρημα κάνει μια σκληρή κριτική του Κράτους, για τη Διοίκηση (στην πολιτική εν γένει), τη θρησκεία, την κοινωνία του δέκατου ένατου ...
Se narra la situación de un ser humano, su problema de desempleo y la subsistencia en la sociedad burguesa. Θα αφηγείται την κατάσταση ενός ανθρώπου, το πρόβλημα της ανεργίας και ζουν στην αστική κοινωνία. También se habla de la situación de España. Θα μιλήσουμε επίσης για την κατάσταση στην Ισπανία.
En Miau podemos ver el desgaste psicológico de Ramón, que cada día está más obsesionado y termina volviéndose loco y suicidándose, dejándonos un mensaje: “disfruta de la vida mientras puedas” (Carpe Diem), ya que él malgastó su vida con las exigencias de Pura y sirviendo al Estado. Σε Miau να δείτε την ψυχολογική πίεση του Ραμόν, ο οποίος γίνεται ολοένα και πιο βασανισμένος και τρελός και καταλήγει να αυτοκτονήσει, αφήνοντας ένα μήνυμα: «απολαμβάνουν τη ζωή, ενώ μπορείτε να" (Carpe Diem), δεδομένου ότι χάνεται η ζωή του με τις απαιτήσεις του Αγνό και εξυπηρετεί το κράτος.
Galdós nos cuesta el problema de Villaamil a través de grandes descripciones, con el empleo de monólogos interiores, y adaptando el lenguaje a los personajes que crea (hay una gran variedad de registros): el infantil, el coloquial a veces vulgar… Galdós μας κοστίζει Villaamil πρόβλημα μέσα από μεγάλες αφηγήσεις, με τη χρήση των εσωτερικών μονολόγων, και την προσαρμογή της γλώσσας στους χαρακτήρες που δημιουργεί (υπάρχουν διάφορα αρχεία): το παιδί, μερικές φορές χυδαίος καθομιλουμένης ...
VALORACIÓN DE LA OBRA: Αξιολόγηση του έργου:
La novela no me ha gustado mucho, se me ha hecho bastante larga y pesada por todas las descripciones, el lenguaje a veces un poco anticuado y por las alusiones a la política. Το μυθιστόρημα μου άρεσε, έχω γίνει αρκετά μεγάλη και βαριά για όλες τις περιγραφές, η γλώσσα είναι μερικές φορές ένα κομμάτι της και το νύξεις στην πολιτική. El argumento está bien, al final es un poco triste pero es de esperar. Το επιχείρημα είναι καλά, το τέλος είναι λίγο λυπηρό, αλλά αναμενόμενη. Creo que Galdós ha creado unos personajes muy complejos, les ha hecho hablar a cada uno de una manera acorde con su carácter, y sus pensamientos también son muy complejos y elaborados (nosotros los vemos mediante los monólogos interiores). Νομίζω ότι Galdos έχει δημιουργήσει συγκρότημα χαρακτήρες, τους έχει κάνει να μιλούν μεταξύ κατά τρόπο που συνάδει με τον χαρακτήρα του, και οι σκέψεις του είναι επίσης πολύ σύνθετες και περίπλοκες (που βλέπουμε μέσω εσωτερικών μονολόγων).
14- Notas y Bibliografía. 14 - Σημειώσεις και παραπομπές.
BIBLIOGRAFÍA: ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
3 3
πποιΠοίηση ποιππποιηση είναι να πιστεύουμε πως θα μας πάρει τηλέφωνο αυτή που είδαμε
χτες σ’ ένα συνοικιακό σινεμά.ΓΡΕΓΟΥΕΡΙΑΣ ΡΑΜΟΝ ΓΟΜΕΖ ΔΕ ΛΑ ΣΕΡΝΑ...
Καλό πιάνο είναι αυτό που αργεί ένα τέταρτο της ώρας να χάσει την
αντήχηση της τελευταίας του νότας.Στον κύκνο ενώνονται ο άγγελος και το ερπετό.
Όταν η γυναίκα ζητάει φρουτοσαλάτα για δύο, βελτιώνει το προπατορικό αμάρτημα.
Οι γλάροι είναι το υστερόγραφο του πλοίου.
Είχε ένα τουφέκι τόσο τέλειο στη θήκη του, που έμοιαζε βιολί κυνηγίου.
Υπάρχουν στεναγμοί που φέρνουν σ’ επικοινωνία τη ζωή με το θάνατο.
Ο σαλίγκαρος κάνει γιαπωνέζικο χτένισμα.
Ερείπια: μεσημεριανός ύπνος από κολόνες και κιονόκρανα.
Η ζέβρα είναι ένα καπρίτσιο του Δημιουργού.
Τις νύχτες χωρίς φεγγάρι όλα ΤΑ προβατα ιδια.
Ο γάιδαρος όλα τα ζυγίζει στη ζυγαριά των αφτιών του.
************
Ο ροδώνας περιμένει πάντα τον ποιητή, αλλά ο ποιητής δεν πάει.
************
Ο τοπιογράφος δεν έπρεπε να υπογράψει τα τοπία του, αφού ούτε ο Θεός
τα υπέγραψε.************
Πρέπει να προσθέσουμε στις Μούσες άλλη μία, τη Ραδιόνα, τη Μούσα των κυμάτων.
************
Το νερό δεν έχει μνήμη: γι' αυτό είναι τόσο καθαρό
Το Καφέ Χιχόν (Gran Cafe Gijόn) είναι ένα από τα πιο διάσημα φιλολογικά και καλλιτεχνικά στέκια της Μαδρίτης, γνωστό ως τόπος συνάντησης διανοουμένων. Βρίσκεται στο κέντρο της ισπανικής πρωτεύουσας, στην περίφημη "promenade" της Πασέο δε Ρεκολέτος (Paseo de Recoletos) αριθ. 31.
Το εσωτερικό του είναι εντυπωσιακό με τις σιδερένιες κολόνες, τα ασπρόμαυρα μαρμάρινα τραπέζια και πλακόστρωτα δάπεδά του.
Ιστορία [Επεξεργασία]
Το "Καφέ Χιχόν" ιδρύθηκε το 1888 από τον Αστουριανό Don Gumersindo Gomez, που καταγόταν από την πόλη Χιχόν (Gijόn) στην περιφέρεια Αστούριας της βορειοδυτικής Ισπανίας. Το 1913, το "καφέ" πουλήθηκε με τον όρο να συνεχίσει να λειτουργεί ως "Μέγα Καφέ της Χιχόν" (Gran Cafe de Gijόn) και με το ίδιο όνομα, της ισπανικής πόλης Χιχόν (Gijόn).Οι μεγάλες δόξες του "Καφέ Χιχόν" ξεκινούν από το τέλος του 19ου αιώνα και φθάνουν ως τις αρχές της δεκαετίας του 1930, μια περίοδος που είναι γνωστή ως "Μποέμικη Μαδριλένικη Περίοδος". Στο διάστημα αυτό, συγγραφείς και καλλιτέχνες που σύχναζαν εδώ διατηρούσαν ζωντανή την παράδοση του θεσμού της "τερτούλια" (tertulia), όπου άνθρωποι με κοινά ενδιαφέροντα συγκεντρώνονταν και συζητούσαν για πολιτική, τέχνη και λογοτεχνία ή και ταυρομαχίες.
Κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου Πολέμου (1936 - 1939), το " Καφέ Χιχόν" συνέχισε να λειτουργεί, ως τόπος συνάθροισης των υποστηρικτών του Φράνκο. Από το τέλος του Εμφύλιου Πολέμου και μέχρι σήμερα, το "Καφέ Χιχόν" απέκτησε και πάλι την παλιά δόξα του, ως εστία φιλολογικών και καλλιτεχνικών συναντήσεων της ισπανικής διανόησης.
Διάσημοι Θαμώνες [Επεξεργασία]
Μια πρώτη ομάδα συγγραφέων στα τέλη του 19ου αιώνα, που σύχναζαν στο "Καφέ Χιχόν", περιελάμβανε το Νικαραγουανό ποιητή Ρουμπέν Νταρίο και τον Χιλιανό ποιητή Πάμπλο Νερούδα. Μια δεύτερη γενιά συγγραφέων, που αποκαλούνταν "Γενιά του '98", περιελάμβανε τον Αθορίν (ψευδώνυμο του μυθιστοριογράφου Χοσέ Μαρτίνεθ Ρουίθ), τον Βάσκο συγγραφέα Πίο Μπαρόχα και τον ποιητή Αντόνιο Ματσάδο.Ο πιο τακτικός όμως θαμώνας στο "Καφέ Χιχόν" ήταν ο διάσημος Ισπανός δραματουργός Ραμόν ντελ Βάλιε-Ινκλάν (Ramόn del Valle-Inclάn, 1869 - 1936), ένα ολόσωμο άγαλμα του οποίου έχει τοποθετηθεί λίγο πιο πέρα από το "Καφέ Χιχόν" στην Πασέο δε Ρεκολέτος.
Άλλοι τακτικοί θαμώνες του "Καφέ Χιχόν" ήταν ο μυθιστοριογράφος Μπενίτο Πέρεθ Γκάλντος και ο Καμίλο Χοσέ Θέλα, όπως και ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, ο πιο διάσημος Ισπανός δραματουργός του 20ού αιώνα, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1936, λίγο μετά το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφύλιου Πολέμου.
Στα πιο πρόσφατα χρόνια, στο "Καφέ Χιχόν" σύχναζαν επίσης ο συγγραφέας του "θεάτρου του παράλογου" Φερνάντο Αραμπάλ και ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου Λουίς Μπουνιουέλ, καθώς και ο Σαλβαδόρ Νταλί και ο Έρνεστ Χεμινγουέι.
Αρχική 
Άρθρα Λογοτεχνία Ramón Gómez de la Serna - Greguerías
Άρθρα Λογοτεχνία Ramón Gómez de la Serna - Greguerías Ramón Gómez de la Serna - Greguerías
O Ραμόν Γκόμεθ ντε λα Σέρνα γεννήθηκε το 1888 στη Μαδρίτη και πέθανε το 1963 στο Μπουένος Άιρες. Συνέγραψε πάνω από 100 βιβλία: μυθιστορήματα, δοκίμια, βιογραφίες και θεατρικά. Όμως τον θυμόμαστε πρώτα απ’ όλα ως εφευρέτη του λογοτεχνικού είδους της γκρεγκερίας: μιας ευφάνταστης μείξης χιούμορ και μεταφοράς με την οποία ασχολήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, και όχι μόνο εκείνος. Δε θεωρούσε ότι αυτές οι σύντομες φράσεις αποτελούν αποφθέγματα, ωστόσο –κατά γενική ομολογία– ανήκουν στο χώρο της φιλοσοφίας.Στα ελληνικά κυκλοφορεί ένα βιβλίο με γκρεγκερίες του ντε λα Σέρνα [Greguerías (επιλογή και μετάφραση: Βασίλης Λαλιώτης), Σμίλη, Αθήνα, 1995]. Εδώ έχω μια επιλογή από τις αγαπημένες μου γκρεγκερίες σε δική μου μετάφραση.
Το δοξάρι του βιολιού ράβει σαν βελόνα με κλωστή νότες και ψυχές, ψυχές και νότες.
Η κότα είναι η μόνη μαγείρισσα που ξέρει να φτιάξει με λίγο καλαμπόκι χωρίς αυγό, ένα αυγό χωρίς καλαμπόκι.
Τα χαϊκού είναι ποιητικά τηλεγραφήματα.
Οι φωτογραφικές μηχανές θα 'θελαν να 'ταν ακορντεόν, και τα ακορντεόν, φωτογραφικές μηχανές.
Οι λίμνες είναι οι νερολακκούβες που απέμειναν από τον Κατακλυσμό.
Τα παγκάκια είναι τα πενταγράμματα των αρχικών του Έρωτα.
Όταν ο μάγειρας κάνει πολύ αφρό στο χτύπημα, το μεγαλώνει ο σκούφος.
Η όπερα είναι η αλήθεια του ψέματος, και το σινεμά είναι το ψέμα της αλήθειας.
Υπάρχει μια στιγμή όπου ο αστρονόμος κάτω από το μεγάλο τηλεσκόπιο μετατρέπεται σε μικρόβιο του μικροσκοπίου της σελήνης, που πλησιάζει να τον παρατηρήσει.
Οι γλάροι γεννήθηκαν απ' τα μαντήλια που λένε αντίο στα λιμάνια.
Οι ζυγαριές δείχνουν δώδεκα ακριβώς.
Το πιο όμορφο στο γυαλί είναι όταν σπάει σε μορφή ιστού αράχνης.
Δεν πρέπει να καταφεύγουμε στην αυτοκτονία, γιατί αξίζει να ζούμε κι ας μην είναι παρά για να βλέπουμε να φτερουγίζουν οι μύγες.
Οι αναμνήσεις μαζεύουν όπως τα πουκάμισα.
Ο εγκέφαλος είναι ένα πακέτο με κουβαριασμένες ιδέες που κουβαλάμε στο κεφάλι.
Οι γυναίκες είναι δυο φορές Ιούδες όταν είναι προδότριες μεταξύ τους, γιατί δίνουν ένα φιλί σε κάθε μάγουλο στο θύμα .
Η μέρα που το ουράνιο τόξο ντυθεί πένθιμα θα είναι η μέρα της Κρίσης.
Το τηλέφωνο είναι το ξυπνητήρι των ξύπνιων.
Τα σύννεφα του απογεύματος καταφεύγουν στη δύση για να σφουγγίσουν το αίμα της και να πέσουν σαν χρησιμοποιημένα μπαμπάκια στον κουβά του άλλου ημισφαιρίου.
Ο πιανίστας ζεσταίνει τα πόδια του στα πετάλια.
Στο πιάνο με ουρά η μουσική υψώνει τη μαύρη και νυχτερινή φτερούγα της ως έκπτωτος άγγελος θέλοντας ν' ανέβει ξανά στον ουρανό.
Στο Γαλαξία συνωστίζεται η λαμπερή σκόνη που σήκωσαν στο δρόμο τους οι αστρικές άμαξες των μεγάλων μύθων.
Τα δάκρυα που χύνονται στους αποχαιρετισμούς πλοίων είναι πιο αλμυρά από τ' άλλα.
Η αιωνιότητα ζηλεύει το θνητό.
Ο αναγνώστης –όπως κι η γυναίκα– αγαπά περισσότερο αυτόν που την εξαπάτησε περισσότερο.
-Τα ψάρια κλαίνε;
-Τα ψάρια δε χρειάζεται να κλάψουν, γιατί η θάλασσα είναι μονάχα αλμυρό δάκρυ.
Η έρημος χτενίζεται με χτένι από άνεμο, η παραλία με χτένι από νερό.
Τα χελιδόνια βάζουν εισαγωγικά στον ουρανό.
Το τζάκι ήταν το εξομολογητήριο της καρδιάς των γυναικών, όμως τώρα, με τα καλοριφέρ, δεν εξομολογούνται ποτέ.
Συντάκτρια-μεταφράστρια: Βίκυ Ρούσκα
http://www.e-poema.eu/dokimio.php?id=54
BENITO PEREZ GALDOS
[[MIAU]]
ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΗΘΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ[ΕΠΙΣΗΣ]
Η ΟΠΟΙΑ ΣΑΤΙΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΥΚΕΩΝΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΑΠΛΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΤΥΠΟ ΣΑΝ ΑΝΤΙΗΡΩΑ
ΠΟΥ ΑΠΩΛΕΣΕ ΟΛΑ ΤΟΥ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ
Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟΥΣΕ ΣΕΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ-ΕΞ/ΑΙΤΙΑΣ
ΜΙΑΣ ΑΠΛΗΣ ΠΑΡΑΤΥΠΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΘΟΥΣ.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΜΕ ΣΥΝΩΔΕΙΑ ΣΧΟΛΙΩΝ=
[["Μερικές φορές, καθώς κοιμόταν στο μέσον αυτών των ατυχημάτων, αλλά εκείνη τη νύχτα, η εξύψωση του εγκεφάλου του να πρήζεται στο σκοτάδι των ανισοτήτων στον τομέα της γης."
- Además, el narrador de Miau adopta distintos tonos y registros según la situación y el personaje del que se habla. Επιπλέον, ο αφηγητής παίρνει διαφορετικές αποχρώσεις Miau και αρχεία ανάλογα με την κατάσταση και το χαρακτήρα του μιλήσει.
- Se utiliza también el estilo libre indirecto (relato del narrador y opiniones del personaje). Χρησιμοποιείται επίσης έμμεσο ελεύθερο στυλ (ιστορία αφηγητή και τις απόψεις των χαρακτήρων).
- Se confunde la voz del narrador con la del autor varias veces. Συγχέει τη φωνή του αφηγητή με τον συγγραφέα αρκετές φορές.
- El narrador habla en primera persona en algunos momentos (“Quiero decir que”, “pues como iba diciendo”) Ο αφηγητής μιλάει σε πρώτο πρόσωπο κατά καιρούς ("εννοώ", "γιατί, όπως έλεγα")
DESCRIPCIONES: ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ:
Describir todo minuciosamente es una característica muy significativa del realismo y del naturalismo. Περιγράψτε λεπτομερώς όλα ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό του ρεαλισμού και νατουραλισμού.
- Se describe a los personajes físicamente: Οι χαρακτήρες περιγράφονται φυσικά:
“Desapareció por la escalera abajo aquel hombre feísimo, de semblante extraño, por tener los ojos tan poco separados que parecían juntarse y ser uno solo cuando fijamente miraban. "Εξαφανίστηκε κάτω ο άνθρωπος σκάλες άσχημο, παράξενη όψη, έχοντας τα μάτια τόσο στενά διαστήματα που έμοιαζε να έρθουν μαζί και να είναι ένα όταν παρακολουθούν με προσήλωση. La nariz le salía de la frente, y después bajaba chafada y recta, esparranclando sus dos ventanillas en el nacimiento del labio superior, dilatado, tirante, [...], el cogote recio, el cuerpo corto e inclinado hacia adelante”. Μύτη του ήταν έξω από το μέτωπο, και στη συνέχεια πουρέ κάτω και ευθεία esparranclando δύο παράθυρα στη γέννηση του άνω χείλους, διευρυμένη, σφιχτό, σκληρό [...], το λαιμό, κοντό σώμα και κλίνει προς τα εμπρός. "
- Se describe a los personajes psicológicamente: Περιγράφει τους χαρακτήρες ψυχολογικά:
“No tenía hijos, y se encariñaba con todos los chicos de la vecindad, singularmente de Luisito, merecedor de lástima y mimos por su dulzura humilde, y más que esto por las hambres que en su casa pasaba, al decir de ella”. "Δεν είχε παιδιά, και λάτρης της όλα τα παιδιά στη γειτονιά, Λουιζίτο μοναδικά, αξίζει οίκτο και ταπεινή μίμους γλυκύτητα, και πάνω από αυτό για την πείνα από το να πας στο σπίτι, λέγοντας ότι".
- Se describen lugares, como iglesias, el Ministerio, las calles, la casa, las distintas habitaciones, el teatro, la taberna, el campo... Περιγράφει μέρη όπως εκκλησίες, το υπουργείο, δρόμο, σπίτι, διαφορετικά δωμάτια, το θέατρο, την ταβέρνα, το πεδίο ...
“En la alcoba de Milagros había un tocador del tiempo de vivan las caenas, una cómoda jubilada con los cuatro quintos de su cajonería, varios baúles y las dos camas. "Στην κρεβατοκάμαρα είχε ένα κομμό Milagros φορά από την πτώση ζουν μια άνετη συνταξιούχος με τα τέσσερα πέμπτα των συρταριών του, περισσότερους κορμούς και τα δύο κρεβάτια. En toda la casa, a excepción de la sala, que estaba puesta con relativa elegancia, se revelaba la escasez, el abandono y esa ruina lenta que resulta de no reparar lo que el tiempo desluce y estraga”. Σε όλο το σπίτι, εκτός από το δωμάτιο, το οποίο είχε καθοριστεί με σχετική κομψότητα, αποκάλυψε ελλείψεις, η παραμέληση και την αργή καταστροφή που απορρέει όχι από την επισκευή αυτό μειώνει το χρόνο και τον όλεθρο. "
- También se describen con mucho detalle objetos, ropa, etc. Περιγράφει επίσης με μεγάλη λεπτομέρεια τα αντικείμενα, ρούχα, κλπ..
“Las suntuosas cortinas, de color de amaranto, de seda riquísima, de esa seda que no se ve en ninguna parte. "Το πολυτελές κουρτίνες, αμάραντος χρώμα, πλούσια μετάξι, μετάξι που δεν είναι πουθενά. Todas las señoras que iban de visita habían de coger y palpar la incomparable tela, y frotarla entre los dedos para apreciar la clase”. Όλες οι κυρίες που πήγε να επισκεφτεί θα κατέχουν και να νιώσετε το μοναδικό πανί, και τρίψτε το ανάμεσα στα δάχτυλά σας για να δείτε την κατηγορία. "
“Vestía chaquetón degenerado, descendiente de un gabán de hombre, y un mandil largo de arpillera, prenda de cocina en todas partes”. "Φορούσε παλτό εκφυλιστεί απόγονος του παλτού ενός άνδρα και μια μακριά ποδιά λινάτσα, το μαγείρεμα ρούχα παντού."
Todas estas descripciones son muy detalladas y minuciosas, utilizando la mayoría de las veces comparaciones. Όλες αυτές οι περιγραφές είναι πολύ λεπτομερείς και εις βάθος, χρησιμοποιώντας περισσότερες από τις συγκρίσεις χρόνου. También se describen gestos y defectos de los personajes, todo ello para hacer de la novela algo todavía más realista. Επίσης, περιγράφει τις δράσεις και τα ελαττώματα του χαρακτήρα, όλους να κάνουν το μυθιστόρημα κάτι ακόμα πιο ρεαλιστική.
DIÁLOGOS: ΔΙΑΛΟΓΟΙ:
Los principales diálogos de la novela se dan entre: Abelarda y Víctor; Ramón y Pantoja; Ramón y Pura; Ramón y Víctor; Luisito y Dios. Ο κύριος διάλογο του μυθιστορήματος λαμβάνουν χώρα μεταξύ: Abelarda και Victor Pantoja, και Ramon, Ramon και Pura, Ραμόν και ο Βίκτωρ Λουιζίτο και τον Θεό.
- El diálogo entre Víctor y Abelarda se caracteriza por la manipulación verbal de Víctor, que además acapara todas las conversaciones con sus intervenciones interminables. Ο διάλογος μεταξύ Victor και Αβελάρδος χαρακτηρίζεται από λεκτική χειραγώγηση των Victor, η οποία θα περιλαμβάνει όλες τις συνομιλίες με τις ατελείωτες παρεμβάσεις τους. Ella apenas entiende lo que Víctor dice, y éste lo sabe. Καταλαβαίνει τι μόλις είπε ο Βίκτορ, και εκείνος το γνωρίζει.
- El de Ramón y Pantoja se caracteriza por ser monotemático: sólo hablan de política, y aunque sus ideas son contrarias no discuten acaloradamente, sólo muestran sus puntos de vista. Η Pantoja Ramon και χαρακτηρίζεται από single-minded: μόνο πολιτική συζήτηση, και αν και δεν είναι οι ιδέες τους συζήτησαν heatedly αντίθετα, δείχνουν μόνο τις απόψεις τους.
- La característica principal de las conversaciones entre Ramón y Pura es la agresividad verbal de ésta hacia Villaamil: le dice todo a la cara, le humilla, y éste se resigna. Το κύριο χαρακτηριστικό των συνομιλιών μεταξύ του Ramon και Pura είναι λεκτική επιθετικότητα του τελευταίου προς Villaamil: λέει όλα στο πρόσωπό του, τον ταπεινώνει, και παραιτήθηκε.
“- […] Con tantos remilgos, con tantos miramientos como tu tienes, con eso de llamarles a todos dignísimos […] lo único que consigues es que te tengan por un cualquiera. "- [...] Με όλη τη φασαρία, με τόσες πολλές διατρήσεις που έχετε, με ότι πιο άξια καλώντας τους όλους [...] όλα τα παίρνω είναι ότι πρέπει για κανέναν. Pues sí […], tu deberías ser ya director, como esa luz, y no lo eres por mandria, por apocado, porque no sirves para nada. Ναι [...], θα πρέπει να είναι και σκηνοθέτης, όπως το φως, και δεν είστε από το άνευ αξίας, για άτολμη, επειδή είναι καλό για το τίποτα. […] Eres inofensivo, no muerdes, ni siquiera ladras, y todos se ríen de ti […]. [...] Θα είναι αθώοι, δεν δαγκώνουν ή ακόμη και το φλοιό, και όλοι γελούν σε σας [...].
- Déjame en paz - murmuró Villaamil desalentado, sentándose en una silla y derrengándola.” - Αφήστε με ήσυχο - Villaamil αποθαρρύνονται μουρμούρισε, κάθεται σε μια καρέκλα και ανάπηρος ".
- Víctor y Ramón dialogan menos, pero sus conversaciones son importantes. Ramon Victor και λιγότερο τον διάλογο, αλλά οι συνομιλίες τους είναι σημαντικές. Ramón sabe que Víctor le quiere engatusar y no se deja. Ramon θέλει να ξέρει ότι ο Victor δεν θα πείσει και τα φύλλα. Al final los dos acaban furiosos. Τελικά τα δύο καταλήγουν θυμωμένος.
- Los diálogos de Luisito con “Dios”, se caracterizan sobre todo por el lenguaje coloquial de Dios, y por los temas que tratan, ya que realmente “Dios” es la imaginación del niño, y dice lo que él quiere oír. Οι διάλογοι Λουιζίτο με "το Θεό", το οποίο χαρακτηρίζεται κυρίως από την καθομιλουμένη του Θεού, και ασχολούνται με θέματα όπως πραγματικά «Θεός» είναι η φαντασία του παιδιού, και λέει αυτό που θέλει να ακούσει.
VARIEDAD DE REGISTROS: ΠΟΙΚΙΛΙΑ RECORDS:
Una característica del estilo de Galdós es su facilidad para imitar todas las variedades del habla: la de los niños, la coloquial, la vulgar, la grandilocuente que utiliza Víctor... Ένα χαρακτηριστικό του ύφους του Galdós είναι η ευκολία του να μιμηθεί όλα τα είδη του λόγου: τα παιδιά, η καθομιλουμένης, το χυδαίο, στομφώδης Victor τη χρήση ...
Cada personaje habla de una manera: Κάθε χαρακτήρας μιλάει με έναν τρόπο: Víctor confía en sí mismo y en el poder de su palabra; toma la iniciativa en La comunicación y reclama la atención y respuesta de sus interlocutores, actuando sobre ellos. Victor είναι σίγουροι για τον εαυτό του και στη δύναμη του λόγου του, παίρνει την πρωτοβουλία για την επικοινωνία και απαιτεί την προσοχή και ανταπόκριση από τους εταίρους τους, που ενεργούν πάνω τους. En esto coincide con Pura, los dos presentan el grado mayor de agresividad verbal , aunque su lenguaje es muy diferenciado: Σε αυτή συμπίπτει με Pura, τόσο στο παρόν όσο το μεγαλύτερο βαθμό της λεκτικής επίθεσης, αν και η γλώσσα τους είναι πολύ διαφοροποιημένο:
“[...] Corro desolado hacia un fin, al cual no llegaría si no fuera solo. "[...] Τρέχω έρημη στο τέλος της, η οποία όχι μόνο θα είναι όχι. Acompañado me quedaré a la mitad del camino. Accompanied'll διαμονή στη μέση του δρόμου. Adelante, adelante siempre [...]. Στις, για πάντα [...]. ¿Qué impulso me arrastra? Αυτό που με το αυτοκίνητο; La fatalidad, fuerza superior a mis deseos. Το μοιραίο περιστατικό, δύναμη μεγαλύτερη από την επιθυμία μου. Vale más estrellarse que retroceder. Είναι καλύτερα να πάει πίσω συντρίβεται. No puedo volver atrás ni llevarte conmigo. Δεν μπορώ να πάω πίσω και να σας πάρει μαζί μου. Temo envilecerte”. (Víctor) Envilecerte φόβο. "(Victor)
“[...] Las credenciales, señor mío, son para los que se las ganan enseñando los colmillos. Διαπιστευτήρια "[...], κύριε, είναι για εκείνους που κερδίζουν τη διδασκαλία της κυνόδοντες. Eres inofensivo, no muerdes, ni siquiera ladras, y todos se ríen de ti”. (Pura) Είναι αβλαβή, δεν δαγκώνουν ή ακόμη και το φλοιό, και ο καθένας γελά σε σας. "(Καθαρό)
Ramón (cuando aún está cuerdo), Abelarda y Luisito están en el extremo opuesto, no tienen fe en sí mismos, son los personajes más frágiles. Ramon (ακόμα λογικό), και Λουιζίτο Abelarda βρίσκονται στο αντίθετο άκρο, δεν έχουν πίστη στον εαυτό τους, είναι τα πιο εύθραυστα. No suelen hablar por propia iniciativa, sino por requerimientos de otros. Όχι συχνά μιλούν με δική του πρωτοβουλία, αλλά και άλλες απαιτήσεις. A estos personajes son a los que Galdós proporciona grandes monólogos. Αυτοί οι χαρακτήρες είναι αυτοί Galdos παρέχει μεγάλη μονολόγους.
Para el resto de personajes (los secundarios) Galdós recurre a la caracterización convencional, como por ejemplo en Silvestre Murillo, al que le da un lenguaje imitando a los adultos: Για τους άλλους χαρακτήρες (τα δευτεροβάθμια) Galdós χρησιμοποιεί τις συμβατικές χαρακτηρισμός, για παράδειγμα σε άγρια Murillo, ο οποίος δίνει μια γλώσσα από μιμείται τους ενήλικες:
“Como tú eres así tan poquita cosa, es a saber , que no achuchas cuando te dicen algo, vele ahí por qué no te guarda el rispeto”. "Δεδομένου ότι είστε ένα τέτοιο μικρό πράγμα καλά, δηλαδή, ότι όταν λέτε κάτι Κουτούπωσε, για την εξασφάλιση εκεί γιατί δεν μπορείτε να αποθηκεύσετε τις rispeto".
También lo hace con Mendizábal, quien sólo sabe reproducir lo que lee en los periódicos; con Paca, que en la mayoría de sus apariciones habla de lo que quiere a Luisito; con Pantoja, siempre correcto... Έτσι κάνει με Mendizabal, που το μόνο που ξέρει πώς να παίξει αυτό που διαβάζετε στις εφημερίδες, με Paca, στις περισσότερες από τις εμφανίσεις του, μιλώντας για το τι θέλετε να Λουιζίτο, με Pantoja, πάντα δίκιο ...
A través de la creación de los distintos registros, de las distintas formas de hablar de los personajes, Galdós consigue mostrárnoslos mejor, hacerlos más verosímiles. Μέσω της δημιουργίας διαφορετικών μητρώων των διαφόρων μορφών του λόγου των χαρακτήρων, Galdós μας δείχνουν γίνουν καλύτερα, να γίνουν πιο πιστευτή.
RITMO DE LA NARRACIÓN: Ρυθμό της αφήγησης:
El ritmo de la narración en Miau es, por lo general, lento, ya que por ejemplo, en los catorce primeros capítulos sólo transcurren cuatro días. Ο ρυθμός της αφήγησης σε Miau είναι συνήθως αργή, όπως για παράδειγμα τις πρώτες δεκατέσσερις κεφάλαια διαρκεί μόνο τέσσερις ημέρες. Esto se debe a la minuciosidad de las descripciones ya que apenas sucede nada. Αυτό οφείλεται στην πληρότητα των περιγραφών και ό, τι ακριβώς συμβαίνει.
A partir del capítulo quince la narración se acelera un poco, ya que pasan bastantes días, y suceden los hechos más importantes (Abelarda se enamora de Víctor, Ramón visita frecuentemente el Ministerio, Abelarda ataca a Luisito...). Από το δέκατο πέμπτο κεφάλαιο της αφήγησης είναι λίγο πιο γρήγορα, επειδή περνούν πολλές ημέρες, και τα πιο σημαντικά γεγονότα συμβαίνουν (Abelarda ερωτεύεται Victor, Ραμόν επισκέπτονται συχνά το Υπουργείο, Λουιζίτο επιθέσεις Abelarda ...).
Los cuatro últimos capítulos vuelven tener un ritmo muy lento, porque corresponden a un solo día: el del suicidio de Villaamil. Τα τελευταία τέσσερα κεφάλαια έχουν γίνει πολύ αργή, επειδή αντιστοιχούν σε μία ημέρα: την αυτοκτονία του Villamil. Se describen muchos pensamientos del protagonista, el paisaje... Περιγράφει πολλές σκέψεις του πρωταγωνιστή, το τοπίο ...
Por lo tanto, el ritmo de la narración es algo desigual, hay un desequilibrio en su construcción, aunque presidido por un paralelismo (ritmo lento - ritmo fluido - ritmo lento). Ως εκ τούτου, ο ρυθμός της αφήγησης είναι κάπως άνιση, υπάρχει μια ανισορροπία στην κατασκευή του έργου, αλλά υπό την προεδρία από ένα παράλληλο (αργή - ρέει ρυθμό - αργή).
EL MONÓLOGO INTERIOR: Εσωτερικών μονόλογος:
Otro recurso muy utilizado en Miau por Galdós es el monólogo interior, que sirve para hacernos conocer mejor a los personajes, ya que son sus propios pensamientos, no los cuenta el narrador. Μια άλλη ευρέως χρησιμοποιούμενη πηγή από Miau εσωτερικό μονόλογο Galdós, το οποίο χρησιμεύει για να μας κάνει να κατανοήσουμε καλύτερα τους χαρακτήρες επειδή είναι δικές σας σκέψεις και όχι ο αφηγητής. Los principales monólogos en la novela son de Ramón, Abelarda y Víctor, los personajes más complejos: Ο κύριος μονόλογοι στο μυθιστόρημα είναι του Ramon, Abelarda και Victor, το πιο πολύπλοκο:
“Sale ahora el chico de Cuevas, afanadillo y presuroso. "Πώληση είναι πλέον το αγόρι των Σπηλαίων, afanadillo, γρήγορα. ¿Adónde irá?... Πού θα πάει; ... Busca, hijo, busca, que ya te lo pagará doña Pura con una copita de moscatel... Κοιτάξτε, ο γιος, κοίτα, τι πληρώνετε ήδη Dona Pura με ένα ποτήρι μοσχάτο ... Pues la bobalicona de Milagros estará con el alma en un hilo, porque la infeliz me quiere... Καθώς η ανόητος στην Θαύματα θα είναι με την καρδιά στο στόμα του, γιατί θέλω δυστυχισμένος ... [...]”. [...]". (Ramón). (Ραμόν).
“¡Qué fea soy, Dios mío; qué poco valgo! "Τι είμαι άσχημος, Θεέ μου, πόσο λίγο αξίζει! Más que fea, sosa, insignificante; no tengo ni un solo gramo de sal. Περισσότεροι από άσχημο, θαμπό, ασήμαντη, δεν έχω ούτε ένα γραμμάριο αλάτι. ¡Si al menos tuviera talento! Εάν μόνο είχα ταλέντο! ; pero ni eso... Αλλά ακόμα και αυτό ... [...]. [...]. ¡Vaya que soy desabrida y sin gracia! Καλά είμαι ήπιος και μονότονο! Mi hermana Luisa valía más; aunque la verdad, tampoco era cosa del otro jueves. Louise αδελφή μου ήταν καλύτερη, αν και η αλήθεια δεν ήταν κάτι το άλλο την Πέμπτη. Mis ojos no expresan nada; cuanto más, expresan que estoy triste, pero sin decir por qué [...]”. Τα μάτια μου δεν εκφράζουν τίποτα, η πιο εκφράζουν ότι είμαι λυπημένος, αλλά χωρίς να πει γιατί [...]". (Abelarda). (Abelarda).
“Si me descuido, me espeta la declaración con toda desvergüenza. "Αν μου αμέλεια, βλέμμα του είναι αρκετά επαίσχυντη δήλωση. ¡Y cuidado que es antipática y levantadita de cascos la niña!... Και φροντίδα είναι δυσάρεστη και κράνη levantadita το κορίτσι! ... Y cursi hasta dejárselo de sobra, y sosita... Και μέχρι να τυρώδης για τα ανταλλακτικά, και sosita ... Todo se lo podría perdonar si fuera guapa... Τα πάντα είναι τόσο όμορφη θα μπορούσε να συγχωρεθεί αν ... ¡Ah, Ponce, qué ganga te ha caído!... Αχ, Ponce, τι μια συμφωνία που έπεσε! ... Es una plepa que no hay por donde cogerla para echarla a la basura”. Πρόκειται για ένα PLEP όπου δεν υπάρχει μια έτοιμη να το ρίξει μακριά. " (Víctor). (Victor).
Mediante estos monólogos conocemos más profundamente a Ramón, que durante toda la novela sólo había mostrado el exterior y algo de su carácter. Μέσα από αυτές τις μονολόγους εξερευνήσουν περισσότερα από Ramon, ο οποίος σε όλο το μυθιστόρημα ήταν μόνο δείξει στο εξωτερικό και ορισμένα από του χαρακτήρα. En los últimos capítulos se sabe que vivía abrumado por su situación. Τα τελευταία κεφάλαια είναι γνωστά για να ζήσουν συγκλονισμένοι από την κατάστασή του. En el monólogo de Abelarda descubrimos la imagen que tiene de ella misma: ella se desprecia. Σε μονόλογο της Abelarda βρείτε την εικόνα που έχει για τον εαυτό της: αυτή περιφρονεί. En el de Víctor conocemos sus verdaderos sentimientos hacia Abelarda y su personalidad. Ο Victor να αντιλαμβάνεται την πραγματική τα συναισθήματά της για Αβελάρδος και την προσωπικότητά της.
9- Análisis del espacio. 9 - Ανάλυση του χώρου. Ambientes sociales y personales. Κοινωνική και προσωπική περιβάλλοντα. Localizaciones exteriores e interiores. Εσωτερικές και εξωτερικές τοποθεσίες.
Miau transcurre en los siguientes lugares: Miau έχει ρυθμιστεί στις ακόλουθες θέσεις:
- La casa de los Villaamil: Toda la casa es muy pobre a excepción de la sala, que es la parte principal de esta: tiene muebles bonitos, aunque algo antiguos, sillería de Damasco, alfombra de moqueta, un gran piano, un reloj sin hora y unas cortinas de seda (lo más preciado por Pura de toda la casa). Η Βουλή των Villamil: Όλο το σπίτι είναι πολύ κακή εκτός από το δωμάτιο, το οποίο είναι το κύριο μέρος αυτού: έχετε ωραία έπιπλα, αν και κάπως παλιές καρέκλες Δαμασκό, χαλί, χαλί, ένα μεγάλο πιάνο, ένα ρολόι με κανέναν χρόνο και μεταξωτές κουρτίνες (πιο πολύτιμο από καθαρό όλο το σπίτι). Toda la casa estaba muy limpia, y la sala era la única habitación que aún poseía objetos caros porque allí es donde se recibían las visitas. Όλο το σπίτι ήταν πολύ καθαρό και το δωμάτιο ήταν το μοναδικό δωμάτιο που είχε ακόμη ακριβά αντικείμενα, επειδή αυτό είναι όπου οι επισκέπτες είχαν λάβει.
- La ciudad: La obra transcurre en Madrid, en una zona modesta. Η Πόλη: Το έργο διαδραματίζεται στη Μαδρίτη, σε μια μικρή περιοχή. Esta ciudad tiene muchos parques naturales, iglesias, edificios (el Ministerio, el Teatro Real, la cárcel de mujeres...). Αυτή η πόλη έχει πολλά πάρκα, εκκλησίες, κτίρια (το υπουργείο, το Βασιλικό Θέατρο, στις φυλακές των γυναικών ...).
- El Ministerio: Ramón Villaamil va todos los días para pedir trabajo, y para enterarse de las últimas combinaciones. Το Υπουργείο: Ramón Villamil πηγαίνει κάθε μέρα για να ζητήσει δουλειά, και να δείτε τις τελευταίες συνδυασμούς. A este lugar se le describe como un laberinto, con todos sus pasillos, escaleras, gente, ruidos... Αυτό το μέρος περιγράφεται ως ένας λαβύρινθος, με όλους τους διαδρόμους, κλιμακοστάσια, οι άνθρωποι, ο θόρυβος ... En el segundo piso se encuentra el despacho de Pantoja, donde se reúnen para cotorrear él, Ramón, Argüelles, Guillén, Espinosa y los demás. Στο δεύτερο όροφο είναι το γραφείο του Pantoja, όπου συγκεντρώνονται για να κρεμάσει έξω αυτό, Ramon Arguelles, Guillen, Espinosa και άλλα. El ambiente en el Ministerio es malo, casi nadie se dedica a trabajar, nadie cumple con sus obligaciones. Η ατμόσφαιρα στο Υπουργείο είναι κακό, σχεδόν κανείς δεν είναι αφιερωμένο στην εργασία, κανείς δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της.
- La iglesia: Las iglesias más concurridas por la familia Villaamil son la de las Comendadoras y la de Montserrat. Η Εκκλησία: Η εκκλησία από πιο πολυσύχναστο Villaamil της οικογένειας είναι οι Διοικητές και Μοντσεράτ. La primera se describe como callada y oscura. Η πρώτη περιγράφεται ως ήσυχο και σκοτεινό. Aquí, en la Capilla de los Dolores, es donde quedan Abelarda y Víctor para hablar a solas. Εδώ, στο παρεκκλήσι των θλίψεων, είναι όπου είναι Αβελάρδος και Βίκτορ να μιλήσει μόνη της.
- La escuela: Aquí es donde lo pasa peor Luisito, por no saberse la lección y por las burlas de sus compañeros, sobre todo de Posturitas. Σχολή: Εδώ είναι που συμβεί το χειρότερο Λουιζίτο, επειδή δεν ξέρει το μάθημα και η γελοιοποίηση των συνομηλίκων τους, ειδικά φλυαρίες. No es un lugar muy descrito, pero es bastante modesta. Δεν είναι ένας τόπος που περιγράφεται, αλλά είναι μάλλον μέτρια.
- La taberna: Las dos tabernas a las que acude Ramón Villamil están en una zona más pobre, aunque Ramón piensa que el tabernero es muy simpático y que la comida sabe mejor allí. Η παμπ: Οι δύο ταβέρνες που Ramón Villamil παρακολουθεί είναι σε χειρότερη περιοχή, αλλά πιστεύει ότι ο μπάρμαν Ramon είναι πολύ φιλικό και τα τρόφιμα τα γούστα καλύτερα εκεί.
10- Tiempo interno de la narración. 10 - Εσωτερική χρόνο της αφήγησης. Organización temporal del relato. Χρονική οργάνωση της αφήγησης.
La novela transcurre en apenas dos meses, desde primeros de Febrero a primeros de Abril. Το μυθιστόρημα λαμβάνει χώρα σε μόλις δύο μήνες από τις αρχές Φεβρουαρίου έως τις αρχές Απριλίου. Se ven representados diferentes tiempos, y esto afecta a la estructura del relato. Οι διαφορετικές χρονικές στιγμές εκπροσωπούνται, και αυτό επηρεάζει τη δομή της ιστορίας. Primero se pueden diferenciar en la novela las distintas etapas por las que ha pasado la familia Villaamil: La primera, en la transcurre la novela, se describe cómo la situación de Ramón se va haciendo cada vez más insoportable hasta que decide suicidarse; La segunda sólo se conoce por referencias: entre 1877 y 1878 Ramón queda cesante por última vez; La tercera transcurre entre 1869 y 1877: Víctor llega a la familia, nace Luisito, muere Luisa y Ramón ya no volverá a ser el que era antes. Κατ 'αρχάς, το μυθιστόρημα μπορεί να διαφέρουν σε διάφορα στάδια μέσω των οποίων η οικογένεια έχει πάει Villamil: Η πρώτη λαμβάνει χώρα στο μυθιστόρημα, περιγράφει πώς η κατάσταση του Ramon γίνεται ολοένα και πιο αφόρητη μέχρι που αποφασίζει να αυτοκτονήσει, η δεύτερη μόνο Είναι γνωστό αναφορές: μεταξύ 1877 και 1878 Ramon γίνονται άνεργοι για τελευταία φορά η τρίτη φορά μεταξύ 1869 και 1877: Victor έρχεται στην οικογένεια, γεννημένος Λουιζίτο, Luisa και Ramon πεθαίνει δεν θα είναι πια αυτό που ήταν πριν. La cuarta etapa abarca desde 1854 a 1868: Villaamil queda cesante once meses, pero después recupera un puesto en provincias y lo pierde en la Revolución de Septiembre de 1868; La última etapa, recordada por Ramón con complacencia iría de 1841 a 1853, la familia vivía muy bien: tenía dinero y prestigio. Η τέταρτη φάση καλύπτει 1854-1868: Villaamil χάνεται έντεκα μήνες, αλλά στη συνέχεια ανακτά μια θέση σε επαρχίες και έχασε στην Επανάσταση του Σεπτεμβρίου 1868, το τελευταίο στάδιο, Ramon θυμόμαστε με ευχαρίστηση πάει 1841-1853, η οικογένεια έζησαν πολύ καλά: είχε χρήματα και κύρος.
También se puede ver la organización temporal por capítulos: del 1 al 6 transcurre la acción sin apenas interrupciones, pero en el capítulo 6 se hace un flashback para narrarnos el pasado de Milagros cuando aún podía haberse dedicado a la ópera. Μπορείτε επίσης να δείτε τη χρονική οργάνωση των κεφαλαίων 1 έως 6 της δράση λαμβάνει χώρα σχεδόν χωρίς διακοπή, αλλά το κεφάλαιο 6 είναι μια αναδρομή στο παρελθόν για να αφηγηθεί το παρελθόν σε θαύματα, όταν δεν θα μπορούσε πάντως να έχει αφιερωθεί στην όπερα. Desde el capítulo 7 hasta el 13 continúa la acción en el presente, hasta que en el capítulo 13 se hace otro flashback para recordar cómo era Luisa, cómo conoció a Víctor, cómo fue volviéndose loca hasta que muere. Από το κεφάλαιο 7 - 13 συνεχίζεται σε αυτή τη δράση, μέχρι Κεφάλαιο 13 είναι ένα άλλο αναδρομή στο παρελθόν για να θυμηθεί τι ήταν Luisa, πώς γνώρισε τον Βίκτορ, πώς ήταν τρελός μέχρι να πεθάνει. Después se cuenta con menos detalles el transcurso de la familia Villaamil hasta el momento actual, incluyendo los trabajos que desempeña Ramón. Στη συνέχεια, με λιγότερες λεπτομέρειες κατά τη διάρκεια της οικογένειας Villamil μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των έργων έπαιξε Ramon. Este capítulo es el que narra toda la historia de la familia para que entendamos mejor lo que está ocurriendo. Αυτό το κεφάλαιο είναι αυτό που λέει όλη την ιστορία της οικογένειας να κατανοήσουμε καλύτερα τι συμβαίνει. En el capítulo 14 la acción sigue parada, pues en él se nos describe a Quintina e Ildefonso, a qué se dedican, y las malas relaciones entre ambas familias, ya que las dos querían ocuparse de criar a Luisito. Στο κεφάλαιο 14 η δράση έχει σταματήσει, γιατί περιγράφει μας Quintina και Ildefonso, τι κάνουν, και κακές σχέσεις μεταξύ των δύο οικογενειών, καθώς και οι δύο ήθελαν να αυξήσουν Λουιζίτο συμφωνία. En el capítulo 15 se reanuda la acción, que se interrumpe de vez en cuando para regresar al pasado cada vez que Ramón le cuenta “sus historias” a todo el mundo. Κεφάλαιο 15 συνεχίζεται η δράση διακόπτεται από καιρού εις καιρόν για να επιστρέψετε στο παρελθόν όποτε Ramón λέει «ιστορίες» σε ολόκληρο τον κόσμο. La acción prosigue normalmente, aunque entre el capítulo 37 y el 38 parece que pasan unos días. Η δράση συνεχίζεται κανονικά, αλλά μεταξύ του κεφαλαίου 37 και 38 φαίνεται να περάσουν μερικές ημέρες. En el capítulo 42, cuando Ramón ya ha dejado a Luisito en casa de su tía Quintina, piensa en la vida que ha malgastado (otra regresión al pasado). Στο κεφάλαιο 42, όταν ο Ραμόν και Λουιζίτο έχει αφήσει το σπίτι της θείας του Quintina, πως η ζωή έχει χάσει (άλλο παλινδρόμησης με το παρελθόν). La última vez que se recuerda un momento pasado es en el capítulo 43, en el que Ramón piensa en el día en que le pidió al padre de Pura la mano de ésta, y se arrepiente. Η τελευταία φορά που θυμάμαι ένα παρελθόν στιγμή είναι στο κεφάλαιο 43, με τον οποίο Ramón σκέφτεται την ημέρα που ο ίδιος ζήτησε από τους γονείς από το χέρι του, και να μετανοήσουν.
11- Trasfondo histórico de la obra. 11 - Ιστορική αναδρομή του έργου. Relaciones extratextuales. Extratextual σχέσεις.
La novela sucede en el año 1878, en unos dos meses, Febrero y Marzo. Το μυθιστόρημα πηγαίνει για το έτος 1878, περίπου δύο μήνες, Φεβρουάριο και Μάρτιο. Se menciona que hace un mes se ha casado por primera vez el rey Alfonso XII con su prima María de las Mercedes, hija de los duques de Montpensier, y esto ocurrió en Enero de 1878. Σημειώνεται ότι πριν από ένα μήνα έχει παντρευτεί για πρώτη φορά ο βασιλιάς Alfonso XII στον ξάδελφό του, Maria de las Mercedes, κόρη του δούκα του Montpensier, και αυτό συνέβη τον Ιανουάριο του 1878. Es el comienzo de la Restauración: la nación comenzaba a recobrarse de las guerras Carlistas, el reinado de Amadeo de Saboya y la primera República. Είναι η αρχή της αποκατάστασης, το έθνος άρχισε να ανακάμψει από τις καταλόγου αυτοκινήτων πολέμους, τη βασιλεία του Amadeo της Σαβοΐας και της Πρώτης Δημοκρατίας.
Don Antonio Cánovas del Castillo (mencionado en la novela) había tomado las riendas del gobierno e impuesto la restauración de la monarquía, que había sido destituida por la revolución de Septiembre en la persona de Isabel II. Don Antonio Canovas del Castillo (που αναφέρονται στο μυθιστόρημα), είχε πάρει τα ηνία της κυβέρνησης και προέβλεπε την αποκατάσταση της μοναρχίας, που είχε καθαιρεθεί από την επανάσταση του Σεπτεμβρίου του στο πρόσωπο του Isabel II.
La monarquía restaurada y la anterior se diferencian en que el rey es ahora constitucional. Η μοναρχία αποκαταστάθηκε και η πρώην διαφέρουν στο ότι ο βασιλιάς είναι πλέον συνταγματικά. La Restauración fue un período histórico de gran estabilidad, en que los conservadores, dirigidos por Cánovas, se alternaron en el gobierno de la nación con los liberales, cuyo líder fue Mateo Sagasta. Η αποκατάσταση ήταν μια ιστορική περίοδο της μεγάλης σταθερότητας, οι Συντηρητικοί, με επικεφαλής τον Canovas, εναλλάσσονταν στην εθνική κυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους, του οποίου ηγέτης ήταν Ματέο Sagasta.
Las mudanzas de gobierno traían cambios en el funcionariado, los partidos beneficiaban a sus afiliados, y los ajustes de plantilla eran importantes. Οι αλλαγές της κυβέρνησης έφερε αλλαγές στον δημόσιο τομέα, τα μέρη που ωφελούνται τα μέλη και το προσωπικό του ήταν σημαντικές προσαρμογές. Ramón se ve afectado por uno de ellos, a dos meses de su jubilación, y según la legislación vigente sin esos dos meses no recibiría ninguna retribución. Ramon επηρεάζεται από ένα με δύο μήνες από τη συνταξιοδότησή του, και σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, χωρίς τις δύο μήνες θα λάβουν καμία αμοιβή.
Otro aspecto importante es que la acción transcurre en Madrid. Μια άλλη σημαντική πτυχή είναι ότι η δράση λαμβάνει χώρα στη Μαδρίτη. La ciudad de Madrid representada en la novela tiene algunas semejanzas con la actual, salvadas las excepciones normales; por ejemplo, la plaza de San Marcial, que antes era pequeña, pasaría a convertirse en la plaza de España, la Gran Vía aún no había sido abierta... Η πόλη της Μαδρίτης, που εκπροσωπούνται στο μυθιστόρημα έχει κάποιες ομοιότητες με την παρούσα, εκτός από τις κανονικές, όπως είναι η Plaza de San Marcial, πρώην μικρό, θα γίνει στο Plaza της Ισπανίας, η Gran Vía δεν είχε ακόμη ανοιχτή ...
Una de las características del Madrid decimonónico se deriva de la importancia que cobró como espacio público: a partir de 1868 España comienza a entender la vida pública con una visión democrática, se reconoce que la financiación del espacio público la efectuaba el ciudadano. Ένα από τα χαρακτηριστικά του δέκατου ένατου αιώνα Μαδρίτης προέρχεται από τη σημασία που διεκδικείται ως δημόσιου χώρου: από το 1868 η Ισπανία αρχίζει να καταλαβαίνει τη δημόσια ζωή με μια δημοκρατική άποψη, αναγνωρίζεται ότι η χρηματοδότηση του δημόσιου χώρου γίνεται από ένα πολίτη.
Un aspecto complementario al público, que adquirió en el siglo XIX una significativa posición, es el privado, el de la familia. Μια συμπληρωματική πτυχή του κοινού, τον δέκατο ένατο αιώνα απέκτησε σημαντική θέση, είναι η ιδιωτική, η οικογένεια. Las relaciones entre padres e hijos y entre hermanos se desarrollan como nunca antes, el trato familiar comienza a hacerse común, se acortan las distancias emocionales. Οι σχέσεις μεταξύ γονέων και παιδιών και μεταξύ αδερφών ανάπτυξη όσο ποτέ άλλοτε, η οικογενειακή ατμόσφαιρα αρχίζει να γίνεται είναι συντομευμένη κοινές συναισθηματικές αποστάσεις. Esta humanidad del ámbito privado se extendía a la calle. Αυτή η ανθρωπιά της ιδιωτικής ζωής επεκταθεί στο δρόμο. Los Villaamil, a pesar de que tienen deudas en las tiendas, que su economía doméstica es muy precaria, parecen a gusto en el lugar donde se encuentran. Η Villamil, παρά το γεγονός ότι τα χρέη στα καταστήματα, τα οποία εγχώρια οικονομία της είναι πολύ αδύναμη, φαίνεται άνετα στο χώρο όπου βρίσκονται. Por eso cuando Ramón va al Ministerio y se encuentra con sus antiguos compañeros espera un trato amable, aunque percibe el rechazo y sus burlas. Έτσι, όταν ο Ραμόν πηγαίνει προς το Υπουργείο και με τους πρώην συνεργάτες του περιμένουν ένα φιλικό, αν και θεωρείται απόρριψη και γελοιοποίηση.
12- Intencionalidad del autor. 12 - Πρόθεση του συγγραφέα. Punto de vista. POV.
La intención principal de Galdós al escribir Miau fue hacer una fuerte crítica a la política ya la administración de la época. Ο κύριος σκοπός της γραφής Miau Galdós ήταν να γίνει μια ισχυρή κριτική της πολιτικής και της διοίκησης κατά τη χρονική στιγμή.
A través de Ramón Villaamil, Galdós muestra una España atrasada, estancada, donde lo único que importa son los intereses individuales, la imagen exterior, los contactos... Μέσω Ramón Villamil, Ισπανία Galdós δείχνει ένα προς τα πίσω, στάσιμο, όπου το μόνο που έχει σημασία είναι το ατομικό συμφέρον, η εξωτερική εικόνα, επαφές ...
Las ideas progresistas de Villaamil y la súplica de un puesto de trabajo le muestran entre los que le rodean como un loco, aunque en nuestro tiempo no nos lo parecería. Villaamil προοδευτικές ιδέες και την έκκληση του δουλειά που δείχνει τον μεταξύ τους γύρω του σαν τρελός, αλλά στην εποχή μας δεν φαίνεται τόσο.
Galdós también hace una crítica de la sociedad del XIX, que carece de valores, y otra crítica sobre la religiosidad, ya que la familia Villaamil es muy poco religiosa, pero acuden con mucha devoción a la Iglesia cada vez que tienen problemas. Galdós επίσης την κριτική του δέκατου ένατου αιώνα της κοινωνίας των πολιτών, που δεν έχει αξίες, και μια κριτική της θρησκείας, αφού η οικογένεια είναι πολύ θρησκευτική Villaamil, αλλά έρχονται με μεγάλη αφοσίωση στην εκκλησία όταν έχουν προβλήματα.
Todas estas críticas las hace utilizando la ironía, no sólo para los personajes, los ambientes, el argumento... Όλες αυτές οι επικρίσεις που έγιναν με ειρωνεία, όχι μόνο για τους χαρακτήρες, ρυθμίσεις, οικόπεδο ... sino también para el título de la novela: Miau podría dar nombre a las felinas mujeres de la casa Villaamil oa las ideas renovadoras de Ramón, pero también podría dar nombre a la situación política en España, como una risa sarcástica. αλλά και για τον τίτλο του μυθιστορήματος: νιαούρισμα θα μπορούσε να δώσει ένα όνομα για τις γυναίκες του σπιτιού γάτα ή Villaamil Ramon καινοτόμες ιδέες, αλλά θα μπορούσε το όνομα και την πολιτική κατάσταση στην Ισπανία, ως ένα σαρκαστικό γέλιο.
Víctor es el contrapunto de Ramón, que al final triunfa en todo lo que se propone, y que no es nada honesto. Victor είναι η αντίστιξη με Ramon, ο οποίος τελικά καταφέρνει ό, τι προτείνει, και ότι δεν είναι ειλικρινής. Con Víctor Galdós creó un personaje muy verosímil, que el público podía reconocer como real: su forma de ser, su carácter, sus ideas, existían entre la sociedad. Victor Galdos δημιουργήσει ένα πολύ αξιόπιστο, ότι το κοινό θα μπορούσε να αναγνωρίζουν ως πραγματική: η φύση του, το χαρακτήρα του, τις ιδέες του, ήταν μεταξύ των πολιτών.
Esta visión pesimista de Galdós en relación con Miau y sus personajes es, en realidad, la visión propia del autor sobre el momento en el que vive. Αυτή η απαισιόδοξη άποψη του Galdós σε σχέση με Miau και οι χαρακτήρες του είναι, στην πραγματικότητα, τη δική του άποψη του συγγραφέα σχετικά με το πότε ζεις.
13- Conclusiones y valoración de la obra. 13 - Συμπεράσματα και αξιολόγηση του έργου.
CONCLUSIONES: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Miau no es una novela de tesis: hace unas críticas muy duras al Estado, a la Administración (a la política en general), a la religión, a la sociedad del XIX... Miau δεν είναι μια διατριβή μυθιστόρημα κάνει μια σκληρή κριτική του Κράτους, για τη Διοίκηση (στην πολιτική εν γένει), τη θρησκεία, την κοινωνία του δέκατου ένατου ...
Se narra la situación de un ser humano, su problema de desempleo y la subsistencia en la sociedad burguesa. Θα αφηγείται την κατάσταση ενός ανθρώπου, το πρόβλημα της ανεργίας και ζουν στην αστική κοινωνία. También se habla de la situación de España. Θα μιλήσουμε επίσης για την κατάσταση στην Ισπανία.
En Miau podemos ver el desgaste psicológico de Ramón, que cada día está más obsesionado y termina volviéndose loco y suicidándose, dejándonos un mensaje: “disfruta de la vida mientras puedas” (Carpe Diem), ya que él malgastó su vida con las exigencias de Pura y sirviendo al Estado. Σε Miau να δείτε την ψυχολογική πίεση του Ραμόν, ο οποίος γίνεται ολοένα και πιο βασανισμένος και τρελός και καταλήγει να αυτοκτονήσει, αφήνοντας ένα μήνυμα: «απολαμβάνουν τη ζωή, ενώ μπορείτε να" (Carpe Diem), δεδομένου ότι χάνεται η ζωή του με τις απαιτήσεις του Αγνό και εξυπηρετεί το κράτος.
Galdós nos cuesta el problema de Villaamil a través de grandes descripciones, con el empleo de monólogos interiores, y adaptando el lenguaje a los personajes que crea (hay una gran variedad de registros): el infantil, el coloquial a veces vulgar… Galdós μας κοστίζει Villaamil πρόβλημα μέσα από μεγάλες αφηγήσεις, με τη χρήση των εσωτερικών μονολόγων, και την προσαρμογή της γλώσσας στους χαρακτήρες που δημιουργεί (υπάρχουν διάφορα αρχεία): το παιδί, μερικές φορές χυδαίος καθομιλουμένης ...
VALORACIÓN DE LA OBRA: Αξιολόγηση του έργου:
La novela no me ha gustado mucho, se me ha hecho bastante larga y pesada por todas las descripciones, el lenguaje a veces un poco anticuado y por las alusiones a la política. Το μυθιστόρημα μου άρεσε, έχω γίνει αρκετά μεγάλη και βαριά για όλες τις περιγραφές, η γλώσσα είναι μερικές φορές ένα κομμάτι της και το νύξεις στην πολιτική. El argumento está bien, al final es un poco triste pero es de esperar. Το επιχείρημα είναι καλά, το τέλος είναι λίγο λυπηρό, αλλά αναμενόμενη. Creo que Galdós ha creado unos personajes muy complejos, les ha hecho hablar a cada uno de una manera acorde con su carácter, y sus pensamientos también son muy complejos y elaborados (nosotros los vemos mediante los monólogos interiores). Νομίζω ότι Galdos έχει δημιουργήσει συγκρότημα χαρακτήρες, τους έχει κάνει να μιλούν μεταξύ κατά τρόπο που συνάδει με τον χαρακτήρα του, και οι σκέψεις του είναι επίσης πολύ σύνθετες και περίπλοκες (που βλέπουμε μέσω εσωτερικών μονολόγων).
14- Notas y Bibliografía. 14 - Σημειώσεις και παραπομπές.
BIBLIOGRAFÍA: ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Benito Pérez Galdós: Miau. Edición e introducción de Germán Gullón, Madrid, Espasa, 1999. Benito Pérez Galdós:. Miau Επιμέλεια και εισαγωγή Gullón Germain, Μαδρίτη, Oxford University Press, 1999.
- María Victoria Ayuso de Vicente, Consuelo García: Diccionario de términos literarios, Madrid, Akal, 1990. Maria Victoria Ayuso de Vicente, Consuelo Garcia: Λεξικό λογοτεχνικών όρων, Μαδρίτη, Akal, 1990.
- VV.AA. VV.AA. : Historia de la literatura española, Madrid, Taurus, 1980. Ιστορία της ισπανικής λογοτεχνίας, της Μαδρίτης, Ταύρος, 1980.
- Benito Pérez Galdós: Miau , Madrid, Alianza, 1997. Benito Pérez Galdós: Miau, Μαδρίτη, Alliance, 1997.
- VV.AA. VV.AA. : Lengua y literatura, guía de estudio, Barcelona, Artel, 1991. : Γλώσσα και λογοτεχνία, οδηγός σπουδών, Βαρκελώνη, Artel, 1991.
- Enciclopedia Microsoft Encarta 98. Η Microsoft Encarta Encyclopedia 98.
- www.cervatesvirtual.com/bib_autor/galdos. www.cervatesvirtual.com / bib_autor / Galdo.
- http://roble.pnic.mec.es/~msanto1/lengua/2realismo.htm . http://roble.pnic.mec.es/ ~ msanto1/lengua/2realismo.htm.
- http://www.geocities.com/Athens/oracle/6807/index2.html . http://www.geocities.com/Athens/oracle/6807/index2.html.
- www.ensayo.rom.uga.edu/filosofos/spain/galdos . www.ensayo.rom.uga.edu / φιλόσοφοι / Ισπανία / Galdo.
3 3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου