ΩΡΑΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΠΡΟΖΑ ΤΟΥ Γ.ΑΝΤΟΛΦΟ ΜΠΕΓΚΕΡ={{ Εκεί, στις σκοτεινές γωνιές του νου μου, γυμνά και μαζεμένα, κοιμούνται τα παράξενα παιδιά της φαντασίας μου, περιμένοντας σιωπηλά την Τέχνη να τα ντύσει με τον λόγο, για να μπορέσουν να εμφανιστούν με αξιοπρέπεια στην σκηνή του κόσμου. Γόνιμη, όπως η ερωτική κλίνη της Φτώχειας και ίδια με έκείνους τους γονείς που κάνουν περισσότερα παιδιά απ' όσα μπορούν να θρέψουν, η Μούσα μου συλλαμβάνει και γεννά στο ιερό του κεφαλιού μου, γεμίζοντάς το με αμέτρητα πλάσματα που, ούτε η δουλειά μου, ούτε τα χρόνια ζωής που μου απομένουν, θα ήταν αρκετά για να τους δώσουν μορφή. Κι εδώ μέσα, γυμνά και ασχημάτιστα, μπλεγμένα και ανακατεμένα σε απερίγραπτη σύγχυση, τα νιώθω κάποιες φορές να ταράζονται και να ζουν μια ζωή σκοτεινή και παράξενη, όμοια με εκείνη των μυριάδων σπόρων που βράζουν και δονούνται σε μια αιώνια επώαση στα σπλάχνα της γης, χωρίς να βρίσκουν αρκετές δυνάμεις για να βγουν στην επιφάνεια και να γίνουν, με το φίλημα του ήλιου, λουλούδια και καρποί}}...................................................................................................................ΕΚΤΩΣ ΑΠΟ ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ Η ΠΕΖΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ ΚΑΙ ΜΥΘΟΥΣ={{{ He also wrote some narrative pieces in prose, "Narraciones", which are loaded with imagination and implausibility, such as "Memorias de un Pavo" (Memoirs of a Turkey) in which, as the title implies, he describes the trip of a turkey from its home farm to the city, and its purchase to be eaten, when its writings are discovered inside the already cooked body.-}}}

 Χουάν Χαθίντο Μουνιόθ Ρένχελ - Βικιπαίδεια

το μικρό βιβλίο των θαυμάτων.

Χουάν Χαθίντο Μουνιόθ Ρένχελ - ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ

Emilio Carrere - Wikipedia

Emilio Carrere - Wikipedia This article about a Spanish writer is a stub. You can help Wikipedia by expanding it.

Gustavo Adolfo Bécquer ( 1836-1870), Ποιήματα από το βιβλίο του «Rimas», (μετφρ.- επίμετρο: Στέργιος Ντέρτσας) - Ποιείν

Gustavo Adolfo Bécquer ( 1836-1870), Ποιήματα από το βιβλίο του «Rimas»,... ` I Εγώ ξέρω έναν ύμνο ουρανομήκη, παράξενο που στης ψυχής τα σκοτάδια μιαν αυγή αναγγέλει, ετούτου του ύμνου οι...

Γκουστάβο Αντόλφο Μπέκερ
Θα ξαναρθούν τα μαύρα χελιδόνια

Θα ξαναρθούν τα μαύρα χελιδόνια
στο μπαλκόνι σου να χτίσουν τη φωλιά,
και παίζοντας στο τζάμι θα χτυπήσουν
με το φτερό ξανά,
αλλά εκείνα που στον αέρα σταματούσαν
την ευτυχία μου και την ομορφιά σου για να δουν,
εκείνα που είχαν μάθει τ’όνομά μας,
εκείνα… δε θα ‘ρθουν!

Θα ξαναρθούν τα πυκνά τα αγιοκλήματα
του κήπου σου τους φράχτες ν’ανεβούν,
και ξανά το απόγευμα, ακόμα πιο ωραία,
τ’άνθη τους θα ανοιχτούν,
αλλά εκείνα που βαριά από το δροσόπαγο
βλέπαμε τις σταγόνες τους να τρέμουν
και να σταλάζουνε σαν δάκρυα της μέρας,
εκείνα… δε θα ‘ρθουν!

Θα ξαναρθούν τα λόγια της αγάπης
στην ακοή σου ν’αντηχήσουν φλογερά,
μπορεί η καρδιά σου απ’το βαθύ της ύπνο
ν’αφυπνισθεί ξανά,
αλλά βουβός, γονατιστός, περίσκεπτος,
καθώς λατρεύουν το Θεό μπροστά στο Άγιο Βήμα,
μην πλανεύεσαι… όπως εγώ σ’αγάπησα
ποτέ από άλλον δεν θ’αγαπηθείς!