(LUBEN DiARIO)-ANTHOLOGY FROM SPANISH LITTERATURE
(LUBEN DIARIO)-LITERATURA CLASICA DE ESPANA
Σάββατο 5 Απριλίου 2025
Gustavo Adolfo Bécquer φράσεις που θα λατρέψετε [AYTOS KAI O KPITIKOS LARA EINAI OI 2 ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ] Είμαι εγώ, που περιστασιακά διασχίζω τον κόσμο, χωρίς να σκέφτομαι από πού προέρχομαι ή πού θα με πάρουν τα βήματα μου. Λέτε ότι έχετε μια καρδιά, και το λέτε μόνο επειδή νιώθετε τον ρυθμό τHS. Αυτό δεν είναι καρδιά ...; Είναι ένα μηχάνημα που, στο ρυθμό που κινείται, κάνει θόρυβο. Οι στεναγμοί είναι αέρας και πηγαίνουν στον αέρα! Τα δάκρυα είναι νερό και πηγαίνουν στη θάλασσα! Πες μου, γυναίκα, όταν ξεχνάμε την αγάπη, ξέρεις πού πηγαίνει; Τα όνειρα είναι το πνεύμα της πραγματικότητας με τις μορφές ψεμάτων. Είναι απαραίτητο να ανοίξει ο δρόμος για τα βαθιά νερά, τα οποία τελικά θα σπάσουν το ανάχωμα, που αυξάνεται καθημερινά από μια ζωντανή πηγή. Η ποίηση δεν είναι τίποτα άλλο από μελαγχολική και αόριστη φιλοδοξία που αναστατώνει το πνεύμα σας με την επιθυμία για μια αδύνατη τελειότητα. Ειλικρινά μιλώντας: υπάρχουν τρομακτικές ανισότητες σε αυτόν τον κόσμο. Είναι απαραίτητο να ανοίξει ο δρόμος για τα βαθιά νερά, τα οποία τελικά θα σπάσουν το ανάχωμα, που αυξάνεται καθημερινά από μια ζωντανή πηγή. Στο μαγευτικό σύνολο της δημιουργίας, δεν υπάρχει τίποτα που με συγκινεί τόσο βαθιά, που χαϊδεύει το πνεύμα μου και δίνει τη φαντασία μου ασυνήθιστη πτήση, όπως το γαλήνιο και αμυδρo φως της Σελήνης. Έχω πίστη στο μέλλον. Μην πείτε ότι, αφού εξαντλήθηκε ο θησαυρός του, για θέματα που λείπουν, η λύρα έμεινε σιωπηλή. μπορεί να μην υπάρχουν ποιητές. αλλά θα υπάρχει πάντα ποίηση. Περπατώντας στο αδιάφορο πλήθος αυτή η σιωπηλή καταιγίδα στο κεφάλι μου. Στις σκοτεινές γωνίες του εγκεφάλου μου, κουρασμένος και γυμνός, τα υπερβολικά παιδιά της φαντασίας μου κοιμούνται σιωπηλά περιμένοντας την τέχνη να τα δει από στόμα σε στόμα, ώστε να μπορούν να παρουσιαστούν με αξιοπρέπεια στη σκηνή του κόσμου. Δεν ξέρω αν αυτός ο κόσμος των οραμάτων ζει έξω ή πηγαίνει μέσα μας. Η αγάπη είναι ένα χάος φωτός και σκοταδιού. η γυναίκα, ένα αμάλγαμα ψευδορκίας και τρυφερότητας. άνθρωπος, μια άβυσσοs μεγαλείου και μικρότητας. Η ζωή, εν συντομία, μπορεί να συγκριθεί με μια μακρά αλυσίδα με συνδέσμους από σίδηρο και χρυσό. Εδώ είναι, σήμερα, ό, τι επιδιώκω: να είμαι μια σύγκριση στην τεράστια κωμωδία της Ανθρωπότητας. και τελείωσα τον ρόλο μου να μαζεύω, να ξεφεύγω από τα παρασκήνια χωρίς να σφυρίζω ή να χειροκροτούμε, χωρίς κανείς να παρατηρεί ότι έφευγα. Και η σκέψη είναι απαραίτητη για την άσκησή της, πρέπει κάθε μέρα και ξανά και ξανά να σκέφτονται, να διατηρούν τη ζωή της σκέψης. Για μια ματιά ένας κόσμος. για ένα χαμόγελο, έναν ουρανό · για ένα φιλί ... Δεν ξέρω τι θα σου έδινα για ένα φιλί! Όλα είναι ψέματα: η δόξα, ο χρυσ[t]ός. Αυτό που λατρεύω ισχύει μόνο: Ελευθερία! Το θέαμα των όμορφων, σε οποιαδήποτε μορφή παρουσιάζεται, ανεβάζει το μυαλό σε ευγενείς φιλοδοξίες. Ο Θεός, αν και αόρατος, έχει πάντα ένα χέρι απλωμένο για να σηκώσει από τη μία πλευρά το βάρος που κατακλύζει τους φτωχούς. Όσο η επιστήμη δεν ανακαλύπτει τις πηγές της ζωής, ενώ στη θάλασσα ή στον ουρανό, υπάρχει μια άβυσσος που είναι ανθεκτική στον μαθηματικό υπολογισμό, αρκεί η ανθρωπότητα στη συνεχή πρόοδό της να αγνοεί πού πηγαίνει, όσο υπάρχει είναι ένα μυστήριο γι 'αυτόν! θα υπάρξει MESA STHN ποίηση! Η όμορφη γυναίκα, όταν γυαλίζει χάλυβα και μελετά την εικόνα της, χαίρεται για τον εαυτό της. αλλά στο τέλος ψάχνει άλλα μάτια για να διορθώσει τα δικά του, και αν δεν τα βρει, βαριέται. Η ύπαρξή μου, μειωμένη μέχρι σήμερα, επιπλέει στον ωκεανό δημιουργημένων πραγμάτων όπως ένα από αυτά τα φωτεινά άτομα που κολυμπούν στην ακτίνα του ήλιου. Κρίμα που η Αγάπη σε ένα λεξικό δεν έχει πού να βρει πότε η υπερηφάνεια είναι απλά υπερηφάνεια και όταν είναι αξιοπρέπεια! Θα ήθελα να σφυρηλατήσω για τον καθένα από εσάς μια υπέροχη στάμπα υφασμένη με εξαιρετικές φράσεις, στις οποίες θα μπορούσατε να τυλίξετε τον εαυτό σας με υπερηφάνεια, όπως σε ένα μωβ μανδύα. Θα ήθελα να μπορέσω να σμιλέψω το σχήμα που θα σας περιέχει, καθώς το χρυσό γυαλί που κρατάει ένα πολύτιμο άρωμα είναι σμιλεμένο. Αυτός που έχει φαντασία, πόσο εύκολα τραβάει έναν κόσμο από το τίποτα. Η μοναξιά είναι πολύ όμορφη ... όταν έχεις κάποιον να πειs kati. Η αγάπη είναι ένα μυστήριο. Όλα σε αυτH είναι φαινόμενα στα οποία είναι ανεξήγητα. όλα για αυτH είναι παράλογa, όλα για αυτH είναι ασαφή και παράλογa. Ο ήλιος μπορεί να είναι αιώνια συννεφιασμένος, η θάλασσα μπορεί να στεγνώσει για μια στιγμή, ο άξονας της γης μπορεί να σπάσει σαν ένα αδύναμο γυαλί ... Όλα θα συμβούν! Ο θάνατος μπορεί να με καλύψει με το νεκρικό κρεπi TOY, αλλά η φλόγα της αγάπης σου δεν μπορεί ποτέ να σβήσει μέσα μου.-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΕΣ [ΕΦΙΠΠΕΣ] ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΕΣ[Coridas rejones] ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΙΒΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΜΟ ΟΠΟΥ Ο ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΩ Ο ΑΛΛΟΣ ΕΧΕiΠΙΟ ΠΟΛΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ.................................................. .............. Πολ Μπ. Πρεθιάδο Ο Πολ Μπ. Πρεθιάδο, (γεννημένος το 1970 στο Burgos, της Ισπανίας)[2] είναι ένας σύγχρονος συγγραφέας, φιλόσοφος και επιμελητής του οποίου το έργο επικεντρώνεται στα εφαρμοσμένα και θεωρητικά θέματα που σχετίζονται με την ταυτότητα, το φύλο, την πορνογραφία, την αρχιτεκτονική και τη σεξουαλικότητα.[3] Πολ Μπ. ΠρεθιάδοΓέννηση11 Σεπτεμβρίου 1970 ΜπούργοςΕπάγγελμα/ ιδιότητεςσυγγραφέας, φιλόσοφος, επιμελητής εκθέσεων, αρθρογράφος, ακτιβιστής ΛΟΑΤ, διδάσκων πανεπιστημίου[1], σκηνοθέτης κινηματογράφου και queer theoristΥπηκοότηταΙσπανίαΣχολές φοίτησηςΠανεπιστήμιο του Πρίνστον. Ο Πρεθιάδο φοίτησε στο Νέο Σχολείο στη Νέα Υόρκη με υποτροφία Fulbright απο την Ισπανία όπου και απέκτησε μεταπτυχιακό στη Φιλοσοφία. Ο Jacques Derrida και η Agnes Heller υπήρξαν μέντορες για τον Πρεθιάδο. Το 1999, ο Derrida προσκάλεσε τον Πρεθιάδο να διδάξει ένα σεμινάριο στο Παρίσι σχετικό με την συγχώρεση και το δώρο κατά τη διάρκεια του μετασχηματισμού. Αργότερα, επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να ολοκληρώσει το Διδακτορικό του στη Φιλοσοφία και την Θεωρία της Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, γράφοντας μια διατριβή που ονομάζεται, Pornotopía: Architecture and Sexuality in Playboy During the Cold War in 2010.[4] Ο Πρεθιάδο υπήρξε καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας του Σώματος, Θεωρίας Φύλου και Ιστορίας της Performance στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού VIII και ήταν ο διευθυντής του Ανεξάρτητου Προγράμματος Σπουδών (PEI), στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρκελώνης (MACBA).[5]. Σήμερα είναι επιμελητής του Δημόσιου Προγράμματος της documenta 14, στο Κάσελ και την Αθήνα. Από τον Ιανουάριο του 2013, ο Πρεθιάδο είναι τακτικός συντάκτης στην ιστοσελίδα της γαλλικής εφημερίδας Libération: Liberation.fr. Στην στήλη του, τα επικρατέστερα θέματα είναι αυτά που πραγματεύονται το φύλο, την σεξουαλικότητα, την αγάπη και την βιοπολιτική.[6] Γνωστός αρχικά ως γυναίκα συγγραφέας και αυτο-προσδιοριζόμενος ως λεσβία, ο Πρεθιάδο ανακοίνωσε το 2014, ότι βρισκόταν σε περίοδο επαναπροσδιορισμού φύλου και τον Ιανουάριο του 2015, άλλαξε το μικρο του όνομά σε Πολ. Ο Πρεθιάδο διατήρησε σχέση με την Γαλλίδα συγγραφέα-σκηνοθέτη, Virginie Despentes από το 2005 έως το 2014. "); background-color: var(--color-subtle,#54595d); transform: scaleY(-1); margin-right: 6px; max-height: 32px;">Είμαι το τέρας που σας μιλά (2022)Επεξεργασία Τον Νοέμβριο του 2019 ο Πωλ Μπ. Πρεθιάδο μιλά μπροστά σε 3.500 ψυχαναλυτές στο ετήσιο συνέδριο της Σχολής του φροϋδικού αιτίου στο Παρίσι. Στέκεται απέναντι στο επάγγελμα που τον αντιμετωπίζει ως ένα ψυχικά άρρωστο άτομο το οποίο πάσχει από δυσφορία φύλου και ξεκινά την ομιλία του αντλώντας έμπνευση από την Αναφορά σε μια Ακαδημία του Κάφκα, στην οποία ένας πίθηκος εξηγεί σε ένα επιστημονικό συνέδριο πώς, για να επιβιώσει στην ανθρώπινη κοινωνία, αναγκάστηκε να κλειστεί στο κλουβί της ανθρώπινης υποκειμενικότητας, να βυθιστεί στη θλίψη και τον αλκοολισμό. Μιλώντας από το δικό του «μεταλλαγμένο» κλουβί, ο Πρεθιάδο επιχειρεί να δείξει ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή κατά την οποία αλλάζει το επιστημολογικό παράδειγμα της έμφυλης διαφοράς και επομένως τα επιστημονικά εργαλεία και οι θεμελιώδεις έννοιες της ψυχανάλυσης βρίσκονται σε βαθιά κρίση. Η κρίση αυτή αποκαλύπτει την ιστορικότητα και άρα τη σχετικότητα των ψυχαναλυτικών εννοιών, καθώς και τις βαθιές σχέσεις τους με την πατριαρχία και την αποικιοκρατία. Ο Πρεθιάδο καλεί σε έναν ριζικό μετασχηματισμό των ψυχιατρικών και ψυχαναλυτικών λόγων και πρακτικών, υποστηρίζοντας μια νέα επιστημολογία που θα αποδέχεται την πολλαπλότητα των σωμάτων χωρίς να τα ανάγει στην αποκλειστικά ετεροφυλοφιλική αναπαραγωγική τους ικανότητα, και χωρίς να νομιμοποιεί την ετεροπατριαρχική και αποικιοκρατική βία. Το βιβλίο κυκλοφόρησε σε μετάφραση Αναστασίας Μελίας Ελευθερίου τον Μάρτιο του 2022 από τις εκδόσεις Αντίποδες. "); background-color: var(--color-subtle,#54595d); transform: scaleY(-1); margin-right: 6px; max-height: 32px;">Testo Junkie (2008)Επεξεργασία Το 2008 δημοσιεύθηκε στην Ισπανία και στη Γαλλία το βιβλίο: Testo Junkie: sex, drugs, and biopolitics in the pharmacopornographic era, στο οποίο ο ίδιος ο Πρεθιάδο αφηγείται την εμπειρία του κατά την αυτο-χορήγηση τεστοστερόνης.[7] Το έργο μεταφράστηκε αργότερα το 2013 στα αγγλικά. Ο Πρεθιάδο λαμβάνει ένα τοπικό φαρμακευτικό προϊόν ονόματι Testogel, ως φόρο τιμής προς τον κοντινό ομοφυλόφιλο Γάλλο φίλο και συγγραφέα Guillaume Dustan, ο οποίος μολύνθηκε από τον ιό του AIDS και πέθανε από μια κατά λάθος υπερβολική δόση ενός φάρμακου που λάμβανε. Ο Πρεθιάδο διερευνά την πολιτικοποίηση του σώματος, από αυτό που αποκαλεί φαρμακοπορνογραφικό καπιταλισμό (pharmacopornographic capitalism). Ο Πρεθιάδο περιγράφει την πράξη της λήψης τεστοστερόνης ταυτόχρoνα ως πολιτική και performance, με στόχο να αναιρέσει την ιδέα σύμφωνα με την οποία το φύλο βρίσκεται κωδικοποιημένο εξ αρχής στο σώμα από
Πέμπτη 13 Μαρτίου 2025
Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2025
Ο Ραμόν Λιουλ ή Ραϊμούνδος Λούλιος (Ramon Llull, 1232 - 1315) ήταν φιλόσοφος, επιστήμονας της λογικής και συγγραφέας από τη Μαγιόρκα. Πιστεύεται ότι έγραψε το πρώτο σημαντικό έργο της καταλανικής λογοτεχνίας. Θεωρείται επίσης πρωτοπόρος της θεωρίας υπολογισμού, ιδιαίτερα λόγω της επιρροής του στον Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς.[1][2]
Είναι ο πιο πολυγραφότατος συγγραφέας του Μεσαίωνα· έγραψε στα καταλανικά, τα οξιτανικά, τα λατινικά και τα αραβικά και θεωρείται ο πρώτος σημαντικός λογοτέχνης της καταλανικής γλώσσας. Επίσης υπήρξε ο πρώτος συγγραφέας που δημοσίευσε ηθικό μυθιστόρημα και που χρησιμοποίησε μια ρομανική γλώσσα για να μεταδώσει επιστημονικές και θεολογικές γνώσεις, όντας πρωτοπόρος της εκλαϊκευμένης επιστήμης.[3] Έδωσε το όνομά του στο ομώνυμο πολιτισμικό ινστιτούτο προβολής της καταλανόφωνης κουλτούρας.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Πάλμα, την πρωτεύουσα του Βασιλείου της Μαγιόρκα που πρόσφατα είχε ενσωματώσει στο Στέμμα της Αραγόνας ο βασιλιάς Ιάκωβος Α΄. Αγνοείται η ακριβής ημερομηνία γέννησής του αλλά πιθανότατα ήταν μεταξύ των τελών του 1232 και των αρχών του επόμενου έτους.[4] Ήταν γιος του Ραμόν Αμάτ Λιουλ και της Ισαβέλ δ' Ερίλ, μελών μιας σημαντικής οικογένειας της Βαρκελώνης.[4]
Σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκο, ο τόπος γέννησης του Λιουλ υπήρξε σημαδιακός καθώς η Μαγιόρκα της εποχής ήταν ένα «σταυροδρόμι των τριών πολιτισμών, του χριστιανικού, του ισλαμικού και του εβραϊκού, στο σημείο που η πλειοψηφία των έργων του να είναι γραμμένα είτε στα μαγιορκινικά [καταλανικά] είτε στα αραβικά»[5]
Ο Λιουλ στην αυλή του Ιακώβου Α΄
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πριν να παντρευτεί, εντάχθηκε στην αυλή του βασιλιά της Αραγόνας ως συνοδός του δεύτερου γιου του, μελλοντικού Ιακώβου Β΄ της Μαγιόρκα. Σύντομα οι ευγενείς αντιλήφθηκαν την ιδιαίτερη εξυπνάδα του και τον μετέτρεψαν σε δάσκαλο του πρίγκιπα. Η ζωή του στην αραγονική αυλή ήταν αρκετά ελεύθερη και πλήρης απολαύσεων, πολυτελειών και ερωτικών σχέσεων. Εκείνη την περίοδο ο Λιουλ συνέγραψε πολλά ερωτικά τραγούδια.
Η μεταμόρφωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γύρω στο 1267, στην ηλικία των 30, ο Λιουλ έζησε μια ολική μεταστροφή της ζωής του. Ο ίδιος περιγράφει τα πέντε διαδοχικά οράματα με τον Χριστό να σταυρώνεται για πέντε διαδοχικές νύχτες.[6] Πούλησε την ιδιοκτησία, χαρίζοντας τα κέρδη στη γυναίκα και τα παιδιά του, τους οποίους κι εγκατέλειψε για να ακολουθήσει μια ζωή κηρύγματος. Έπειτε απομονώθηκε σε ένα σπήλαιο στο όρος Ράντα της Μαγιόρκα για να αφιερωθεί στον συλλογισμό, ώσπου εισήλθε στο κιστερκιανικό μοναστήρι της Λα Ρεάλ, όπου έμαθε λατινικά, γραμματική και καθολική και ισλαμική φιλοσοφία. Παρέμεινε λαϊκός και δεν έγινε επίσημα μοναχός μέχρι το 1295.
Ιεραποστολικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1274 ο πρίγκιπας Ιάκωβος, τέως μαθητής του Λιουλ, τον κάλεσε στο κάστρο του στο Μονπελιέ, όπου, με τη χορηγία του πρίγκιπα συνέγραψε το Ars demostrativa ('Αποδεικτική τέχνη'). Τα χρήματα που του δόθηκαν ως βραβείο τα επένδυσε στην κατασκευή του μοναστηριού του Μιραμάρ στη Μαγιόρκα. Σκοπός του μοναστηριού έγινε η προετοιμασία ιεραποστόλων για να εκχριστιανίσουν τους Άραβες. Η προετοιμασία περιείχε μαθήματα αραβικής γλώσσας και διαλεκτικής και προκάλεσε τον θαυμασμό και το δημόσιο έπαινο του πάπα Ιωάννη ΚΑ΄ το 1276.
Όταν ο επόμενος Πάπας, Νικόλαος Δ΄, έδειξε αδιαφορία για την προκήρυξη νέας σταυροφορίας, ο Λιουλ ξεκίνησε μια προσωπική προσπάθεια που θα τον έφερνε διαμέσω της Ευρώπης (Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία) στους Αγίους Τόπους, τη Μικρά Ασία και το Μαγκρέμπ. Η τόλμη του τον οδήγησε πολλές φορές να προσπαθήσει να προσηλυτίσει ακόμη και στις εισόδους των τεμένων και των συναγωγών. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του συνέγραψε πλήθος βιβλίων γύρω από τα λάθη των αλλόδοξων φιλοσόφων ενώ θέλησε να ιδρύσει και καθολικά μοναστήρια στις περιοχές από όπου πέρασε.
Το 1286 έλαβε τον τίτλο του ακαδημαϊκού καθηγητή από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού κι έναν χρόνο αργότερα μετέβη στη Ρώμη για να ενημερώσει τον ποντίφικα για τα σχέδιά του περί αναμόρφωσης της εκκλησίας. Η αδιαφορία των ανώτερων στελεχών της για τα σχέδιά του περιλάμβανε και μια εκ νέου απόρριψη της κήρυξης σταυροφορίας και της παροχής οικονομικής στήριξης για τον προσηλυτισμό των αλλόδοξων στους Αγίους Τόπους. Ως αποτέλεσμα της παραπάνω αδιαφορίας, το 1295 εντάχθηκε στους φραγκισκανούς. Το 1299 ο Ιάκωβος Β΄ της Μαγιόρκα του επέτρεψε να κηρύττει στα τεμένη και τις συναγωγές του βασιλείου. Για πρώτη φορά θα μπορούσε να εκθέσει τις απόψεις του μπροστά σε Χριστιανούς.
Το 1305 δημοσίευσε τη δεύτερη έκδοση του σχεδίου του περί ανάκτησης των Αγίων Τόπων: ένας χριστιανός βασιλιάς θα ηγείτο των ενοποιημένων στρατιωτικών ταγμάτων και, ξεκινώντας από την Αλμερία και τη Γρανάδα, θα κατέληγαν διαμέσου της Βόρειας Αφρικής στην Αίγυπτο. Προφανώς στο νου του είχε τον Ιάκωβο Β΄ της Αραγόνας που μόλις είχε κατακτήσει της Μούρθια και είχε εγκαταστήσει εμπορικές επαφές με την Αλεξάνδρεια.[7] Εν τέλει η μόνη κίνηση που έλαβε χώρα ήταν η αποτυχημένη εκστρατεία του Ιακώβου Β΄ εναντίον της Αλμερία.[8
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)